Kontrakty terminowe na WIG20 we wtorek najpierw dotarły i weszły w strefę oporu 2490-500, co braliśmy pod uwagę w poprzedzającym sesję artykule. Później rynek, wycofując się, ostatecznie obronił wsparcie intra 2474-78.

Pisząc o wtorkowych notowaniach, warto odnieść się w sposób systematyczny do zmian, jakie zaszły w czasie ich trwania w stosunku do sytuacji poniedziałkowej.

W jej kontekście pisaliśmy m.in., że: „Gdy się z kolei zerknie na interwał H4, to warto przyjrzeć się wybitemu w górę klinowi zniżkującemu (ozn. kolor różowy), którego minimalny zakres wybicia to strefa 2490-500.” Po wtorku należy uznać, że ten minimalny zakres został faktycznie zrealizowany. Zresztą wystarczy spojrzeć na sam wykres.

Następna kwestia poruszana w przeddzień omawianej tu sesji dotyczyła równości korekt. Dokładnie rzecz ujmując, zwracaliśmy wcześniej uwagę na to, że rynek dotarł w poniedziałek do oporu w miejscu równości korekt na interwale dziennym. Dodawaliśmy przy tym, że owa równość jest diagnozowana z punktu widzenia wykresu kontynuacyjnego.

W rezultacie wtorkowej sesji można mówić o tym, że na interwale D1 w tym zakresie nie doszlo do zmian, tzn. że rynek nie zanegował tej równości.

Wspomnijmy jednak, ze patrząc na drugi z dzisiejszych wykresów (H4), widzimy iż można potraktować sytuację nieco odmiennie i uznać, że do chwilowego wybicia owej równosci doszło, następnie jednak rynek się wycofał. Trudno natomiast do końca rozstrzygnąć jednoznacznie, czy zapowiada to powazniejszą rejteradę Byków, czy też stanowi to jedynie naturalne cofnięcie o trochę pogłębionym zakresie ruchu.

W kontekście tego ostatniego interwału (H4) pisaliśmy też w poprzednim tekście o formacji prowzrostowej ABCD o minimalnym zasięgu ok. 2520. Tu należy dopowiedzieć, że po pierwsze – podchodząc ostrożnościowo do oceny zasięgu tej formacji i biorąc pod uwagę jedynie korpusy świec, a nie cienie – to wypada on nieco niżej, na poziomie 2513. Nie zmienia to jednak faktu, że przynajmniej we wtorek kurs nie doszedł w bezpośrednie pobliże tej ceny.

Blog Miłosza Fryckowskiego został wytypowany do konkursu FxCuffs na Bloga Roku. Jeśli artykuły autora pomagają Ci w inwestowaniu, poświęć chwilę i zagłosuj proszę tutaj.

Kontrakty terminowe na WIG20 w poniedziałek po dłuższym ruchu bocznym nad kluczowym oporem w okolicy 2450 – związanym  z górną strefą ponad dwutygodniowej konsolidacji – udały się w końcu żwawo na północ. Tak więc, lepiej późno niż wcale – mogą powiedzieć zwolennicy rajdu Św. Mikołaja.

Od strony technicznej  – warto zwrócić także na to uwagę – rynek dotarł w poniedziałek do oporu w miejscu równości korekt na interwale dziennym. Należy przy tym dodać, że owa równość jest diagnozowana z punktu widzenia wykresu kontynuacyjnego.

Gdy się z kolei zerknie na interwał H4, to warto przyjrzeć się wybitemu w górę klinowi zniżkującemu (ozn. kolor różowy), którego minimalny zakres wybicia to strefa 2490-500.

Przypomnijmy też formację prowzrostową ABCD o minimalnym zasięgu ok. 2520. Co ciekawe, zachowanie ceny w rejonie punktu zwrotnego (D) formacji, polegające na wąskiej konsolidacji, wskazywało najpierw na możliwość zanegowania formacji ABCD, czyli kontynuacji spadków.

Ostatecznie jednak doszło do zwrotu kursu w punkcie D i stąd mowa o potencjalnym minimalnym zasięgu, ktory przyjmuje się w punkcie C formacji.

Blog Miłosza Fryckowskiego został wytypowany do konkursu FxCuffs na Bloga Roku. Jeśli artykuły autora pomagają Ci w inwestowaniu, poświęć chwilę i zagłosuj proszę tutaj.

Kontrakty terminowe na WIG20 w piątek najpierw konsolidowały stosunkowo wąsko i dopiero w godzinie Trzech Wiedźm, czyli w trakcie rozliczania starej serii kontraktów (symb. Z17), rynek doznał nieco większej zmienności. Wszystko odbyło się w obrębie zarysu ruchu bocznego tworzonego od ponad dwóch tygodni.

Patrząc na wykres intradayowy nowej serii naszych futures’ów (symb. H18), zauważymy że konsolidacja wpisuje się w schemat flagi prospadkowej, choć gdy się patrzy na interwał M15, to rzuca się w oczy coraz większe wydłużanie się kanału flagi w stosunku do standardowych sytuacji tego typu.

Być może zbliżamy się do wybicia z tego kanału. Cały czas wybicie dołem wydaje się bardziej naturalne z punktu widzenia AT, natomiast wybicie górą byłoby traktowane jako pewna niespodzianka, choć kojarzone niewątpliwie z próbą zainicjowania, mimo wszystko, rajdu Św. Mikołaja.

Na razie w odniesieniu do ambicji Byków, ażeby skończyć rok ruchem na północ, można powiedzieć tyle, że realizują się one głównie poprzez nie dopuszczanie Niedźwiedzi do kontynuacji ich dzieła.

W piątek rynek w końcowej fazie sesji zszedł do mediany wspomnianej wyżej flagi w rejonie poziomu 2420, żeby się od niej odbić o ok. 10 pkt. Jeśli weźmiemy pod uwagę zasięg wynikający jedynie z szerokości (ok. 50 pkt) ponad dwutygodniowej konsolidacji, to minimalny ruch w dół powinien sięgnąć okolic 2340, a w górę – 2490-500.

Jeśli zaś spojrzymy na układ fal na wykresie dziennym, to podobnie jak w przypadku starej serii kontraktów, uznamy że równość korekt został zanegowana i że doszło do wybicia  z formacji RGR,  w której kształt wpisała się duża kilkumiesięczna konsolidacja. I wreszcie – tak samo jak w przypadku serii Z17 – po wybiciu linii szyi RGR-u mamy do czynienia z wąską konsolidacją.

Tu jednak warto zauważyć, że co prawda jej wymowa jest zasadniczo Niedźwiedzia, ale od dwóch sesji kurs utrzymuje się nad linią szyi RGR-u, co poprawiło nieco sytuację Byków.

Na koniec zerknijmy przez pryzmat interwału H4 na wykres kontynuacyjny i dostrzeżmy tam klin zniżkujący (ozn. kolor różowy), którego uksztaltowanie mogłoby wpłynąć na skierowanie teraz kursu na południe. Pamiętajmy jednak, że na tym etapie wykres kontynuacyjny może nieco deformować sytuację – w takim sensie, że pewna przestrzeń do wzrostów w ramach obszaru klina jeszcze jest  (abstrahując na razie od kwestii jego wybicia).

Blog Miłosza Fryckowskiego został wytypowany do konkursu FxCuffs na Bloga Roku. Jeśli artykuły autora pomagają Ci w inwestowaniu, poświęć chwilę i zagłosuj proszę tutaj.

Kontrakty terminowe na WIG20 w czwartek próbowały wybić opór intra 2426-33, stanowiący górne ograniczenie dwutygodniowej konsolidacji. Nie udało się, choć można uznać, że ruch boczny zmienił swój kształt we flagę prospadkową.

Kontrakty terminowe na WIG20 w środę pozostały w konsolidacji i w jej dotychczasowym zarysie. Przez zdecydowaną większość czasu trwania sesji rynek charakteryzował się wyjątkowo małą zmiennością (13 pkt).

W związku z powyższym historia sesji nie tylko jest mało pasjonująca, ale również mało znacząca dla szerszego obrazu rynkowych zdarzeń. Może jedynie warto wydobyc mocniej fakt, iż środowy ruch boczny kształtował się w górnej strefie 50-punktowej konsolidacji, która rozpoczęła się dwa tygodnie temu.

Warto też wspomnieć, iż nie został przekroczony opór intra 2416-18, co może mieć związek ze wskazaną w poprzednim artykule strukturą trójkąta, w którą od dwóch tygodni wpisuje się kurs, gdy się patrzy na wykres przez przymat interwału H4.

Tak o tym pisaliśmy wczoraj: „Można jeszcze zauważyć – kreśląc jak najpełniejszy obraz bieżącej sytuacji – że patrząc przez pryzmat interwału H4, widzi się konsolidację tworzącą w większym stopniu trójkąt niż prostokąt.”

Sytuacja na wykresie dziennym pozostała bez zmian. Nadal wybita wcześniej formacja RGR grozi realizacją swego zasięgu (ok. 2250), a formacja ABCD na interwale D1 o przeciwnym charakterze, tzn. prowzrostowym,  zachowuje się w taki sposób, że można oczekiwać jej zanegowania (wąska konsolidacja nad punktem zwrotnym formacji).

Blog Miłosza Fryckowskiego został wytypowany do konkursu FxCuffs na Bloga Roku. Jeśli artykuły autora pomagają Ci w inwestowaniu, poświęć chwilę i zagłosuj proszę tutaj.

Kontrakty terminowe na WIG20 we wtorek kontynuowały konsolidację nad strefą wsparcia zbudowaną w okolicy 2370+. Początkowo doszło do ataku na dolną strefę konsolidacji, na koniec zaś rynek znalazł się bliżej oporu 2426-33, stanowiącego jej górne ograniczenie.

Pod koniec ubiegłego tygodnia braliśmy taki dalszy rozwój sytuacji poważnie pod uwagę, pisząc, że „nie można wykluczyć, że ruch boczny jeszcze potrwa” i chodziło w tym wypadku o kolejne dni, a nie – godziny. Jeśli nie dojdzie do niespodzianek związanych „ambicjami” Św. Mikołaja lub Trzech Wiedźm, to na pewnym etapie powinna się pojawić realna szansa na wybicie z konsolidacji dołem.

To zaś oznaczałoby ruch najpierw w kierunku 2330, a potem pewnie 2250, gdzie wypada zasięg RGR-u na D1. We wczorajszym artykule zwracaliśmy uwagę na argumenty techniczne sugerujące wybicie dołem, pamietając jednocześnie o tym, że właśnie bliskość końca roku może powodować, iż ten pozornie tak naturalny ruch jest ciągle odwlekany.

Do przytoczonych już trzech argumentów (oto one poniżej) na rzecz przewagi Niedźwiedzi warto będzie na koniec dorzucić jeszcze jeden – czwarty, niby oczywisty, związany z porównywaniem głębokości korekt na H4/ D1.

1. rynek wybił wcześniej formację RGR na D1, co prawda zbudowaną w ramach dużej konsolidacji, co nieco zmniejsza jej wartość prognostyczną, ale układ ma ładnie wybitą linię szyi (obecnie kształtuje się ona w rejonie 2406-7);

2. świece dzienne budowane wewnątrz małej konsolidacji wskazanej na wstępie (w większości tzw. świece wysokiej fali) są charakterystyczne dla takich obiektów AT, jak chorągiewka, które są formacjami kontynuacji ( w tym wypadku – kontynuacji spadków);

3. formacji ABCD o charakterze przeciwnym, prowzrostowym – oglądanej przez pryzmat zachowania kursu w rejonie jej punktu zwrotnego (D) formacji – grozi zanegowanie;

4. rynek przez dlugi czas bronił jesienią okolicy cenowej 2415-24/29 tak, aby nie doszło do naruszenia równości korekt, przy czym porównanie dotyczyło korekty bieżącej oraz majowo-lipcowej; w końcu doszło jednak do jej zanegowania.

Jeśli by w początkowej fazie sesji środowej miał miejsce zwiększony nacisk na opór 2426-33 – spowodowany wcześniejszym wybiciem z formacji spodko-podobnej na M15 (patrz pierwszy  z dzisiejszych wykresów) –  to trzeba się liczyć jeśli nie ze skutecznym wybiciem wspomnianej na wstępie dzisiejszego artykułu konsolidacji, to z chwilowym jej naruszeniem/ fałszywym wybiciem w stronę 2443-45/50. To scenariusz jednak ciągle mniej prawdopodobny niż powrót kursu na południe konsolidacji, bez wcześniejszego jej naruszania.

Można jeszcze zauważyć – kreśląc jak najpełniejszy obraz bieżącej sytuacji – że patrząc przez pryzmat interwału H4, widzi się konsolidację tworzącą w większym stopniu trójkąt niż prostokąt.

Kontrakty terminowe na WIG20 kontynuowały kolejny dzień konsolidację nad strefą 2361-76, kierując się na koniec dnia w dolne jej rejony. Nadal kierunek południowy wybicia pozostaje naturalny, a próba pójścia kursu na północ i inicjowania czegoś na kształt rajdu Św. Mikołaja wydawałaby się pewną anomalią lub przynajmniej niespodzianką techniczną.

Wybicie może się wiązać z ruchem  minimum 50-punktowym, bo taka jest szerokość wskazywanego tu ruchu bocznego. Przypomnijmy też, że wpisuje się on obecnie w schemat prostokąta na interwałach intradayowych, który się tworzy nad minimami z początku grudnia.

Dodatkowe argumenty na rzecz wybicia dołem biorą się z analizy wyższych interwałów:

1. rynek wybił wcześniej formację RGR na D1, co prawda zbudowaną w ramach dużej konsolidacji, co nieco zmniejsza jej wartość prognostyczną, ale układ ma ładnie wybitą linię szyi (obecnie kształtuje się ona w rejonie 2406-7);

2. świece dzienne budowane wewnątrz małej konsolidacji wskazanej na wstępie (w większości tzw. świece wysokiej fali) są charakterystyczne dla takich obiektów AT, jak chorągiewka, które są formacjami kontynuacji ( w tym wypadku – kontynuacji spadków);

3. formacji ABCD o charakterze przeciwnym, prowzrostowym – oglądanej przez pryzmat zachowania kursu w rejonie jej punktu zwrotnego (D) formacji – grozi zanegowanie.

Zanegowanie formacji ABCD wiązałoby się z potencjalnym wybiciem około 50-punktowym w dół z małej konsolidacji oraz ewentualną realizacją dużej formacji RGR na D1, której zasięg przypomnijmy, wypada w rejonie 2250. Mogłoby też wiązać się z przyśpieszeniem zniżek.

Mówimy tu jednak o wybicu w oparciu o faktyczną zwiększoną presję podaży. Powstaje przy tym pytanie, jak obecna, zbliżająca się wielkimi krokami zmiana serii kontraktów (Trzy Wiedźmy w piątek) wpłynie na poruszane w dzisiejszym artykule kwestie.

W poniedziałek w Mentoring & Trading Room-ie i w ramach programu Mail & Play głównym zagraniem był trade na spadek z rejonu cenowego 2395-97 z celem w okolicy 2376/7+80-85, rozgrywany w popołudniowej fazie sesji. Zanim rynek zrealizował w pełni cel (minimum wypadło na 2381) kurs dotarł na odległość 2 pkt od naszego „targetu” i odbił się tuż przed nim. To spowolniło całe zagranie.

Ponadto warto dodać, że już wcześniej – w ramach planu zagrań na popołudnie, tworzonego jak zwykle około godziny 13.00 – zakladaliśmy możliwość osuwania się kursu z okolicy cenowej umiejscowionej tuż poniżej oporu 2406-10 do rejonu 2393-95/97. I tak faktycznie się rzeczy później miały.

Blog Miłosza Fryckowskiego został wytypowany do konkursu FxCuffs na Bloga Roku. Jeśli artykuły autora pomagają Ci w inwestowaniu, poświęć chwilę i zagłosuj proszę tutaj.

Kontrakty terminowe na WIG20 w piątek kontynuowały konsolidację nad strefą 2361-76, co sugerowaliśmy w przeddzień sesji. Nadal bardziej naturalnym kierunkiem wybicia jest południe, choć trzeba zwrócić uwagę, że na koniec tygodnia Byki obroniły poranną piątkową lukę oraz pamiętać o ewentualnych niespodziankach ze strony Św. Mikołaja :).

W czwartek napisaliśmy, że „nie można wykluczyć, że ruch boczny jeszcze potrwa minimum dzień lub dwa”. W piątek ta hipoteza się potwierdziła, mimo że można było liczyć na próby wybicia w związku z ważnymi danymi z amerykańskiego rynku pracy.

Patrząc na wymiar intradayowy, warto zwrócić uwagę na to, że wcześniej co prawda kurs próbował się wpisać czy to w schemat flagi prospadkowej, czy też trójkąta prostokątnego o nachyleniu pro-Niedźwiedzim, ale obecnie to konsolidacja w formie prostokąta wydaje się być najadekwatniejszym odzwierciedleniem tego, co widać na wykresie. Jej szerokość to około 50 pkt i taki przynamniej ruch mógłby wystąpić w następstwie wybicia.

Spoglądając z kolei przez pryzmat wyższych interwałów, należałoby z jednej strony zauważyć, że co prawda formacja prospadkowa RGR na D1 o zasięgu ok. 2250 nie jest w tym wypadku tak wiarygodna, bo w schemat głowy z ramionami wpisuje się tu konsolidacja. Z drugiej jednak strony formacja prowzrostowa ABCD z punktem zwrotnym D w rejonie 2361-76 przestaje stopniowo sprzyjać Bykom, bo wąska konsolidacja  nad punktem D, trwająca od ponad tygodnia, sugeruje możliwość zanegowania formacji ABCD.

Kontrakty terminowe na WIG20 w czwartek dalej budowały konsolidację, o której pisaliśmy w przeddzień, choć w pewnym momencie próbowały się wybić z niej dołem. Ten kierunek jest w obecnej sytuacji technicznej zdecydowanie bardziej naturalny, przy czym jednak nie można wykluczyć, że ruch boczny jeszcze potrwa minimum dzień lub dwa.

Na to przynajmniej wygląda, gdy się rozpatruje możliwość wypełnienia do końca formacji chorągiewki prospadkowej na H4 o zasięgu – bagatela! –  ok. 2317. Gdyby została ona faktycznie dokończona i uruchomiona, to jej ewentualna realizacja mogłaby stać się wstępem do wypełnienia zasięgu RGR na D1 (ok. 2250).

Patrząc przez pryzmat intradayu, można uznać że kształt konsolidacji na M30 przypomina małą formację RGR (niekiedy jest ona budowana w ramach korekty). Daje się przy tym obecnie wpisać także, w przybliżeniu, w schemat trójkąta prostokątnego o nachyleniu prospadkowym (ozn. kolor fioletowy, patrz: wykres poniżej).

Inna możliwość interpretacji to taka, zgodnie z którą pro-Niedźwiedzia flaga intradayowa (ozn. kolor czarny) została w czwartek wybita dołem, a na koniec sesji doszło do cofnięcia kursu do jej dolnego ograniczenia. Zasięg minimalny tej formacji to 2346.

W czwartek w Mentoring & Trading Room-ie i w ramach programu Mail & Play graliśmy najpierw na wzrost z rejonu 2395-98 z celem pierwszym: 2406-10 i drugim: 2414+16-18. Zagranie było satysfakcjonujące, choć do ideału zabraklo tego, żeby rynek zagłębił się w obszar drugiego celu, a nie jedynie zbliżył doń na odległość jednego punktu. Następne dwa trade’y okazały się shortami i dotyczyły ruchu z okolicy 2400-01 do strefy 2376/7 +80-85.

Blog Miłosza Fryckowskiego został wytypowany do konkursu FxCuffs na Bloga Roku. Jeśli artykuły autora pomagają Ci w inwestowaniu, poświęć chwilę i zagłosuj proszę tutaj.

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)

Nasz Mentoring & Trading Room czeka również na Ciebie.  Możesz dołączyć na próbę!  

Kontrakty terminowe na WIG20 rozpoczęły dzień luką spadkową, a potem konsolidowały się w bezpiecznej odległości od ostatnich dołków. Ten ruch boczny nad strefą 2361-76 przybiera postać dużej flagi bądź chorągiewki prospadkowej na interwałach H4/ D1.

Z punktu widzenia intradayu można uznać, że najpierw w poniedziałek powstał na odbiciu od dołków klin zwyżkujący, potem we wtorek przekształcił się on we flagę mniejszą o zasięgu 2362,  a w końcu w środę doszło do kolejnej modyfikacji: w większą flagę, o zasięgu 2346. Gdyby natomiast ostatecznie miało nastąpić utworzenie chorągiewki, to jej maszt mógłby być jeszcze dłuższy.

Bez zmian wygląda sytuacja na D1, gdzie można mówić nadal o formacji RGR, w która wpisała się duża konsolidacja, oraz o układzie prowzrostowym ABCD z punktem zwrotnym D w strefie 2361-74. Zasięg RGR-u to ok. 2250, a zasięg formacji ABCD to ok. 2513, natomiast w strefie 2361-76 „wypada równość ostatnich dwóch głównych ruchów spadkowych na D1 (poziom 2361) i zniesienie 61,8% (poziom 2376) wzrostów rozpoczętych w czerwcu”.

W środę Mentoring & Trading Room-ie i w ramach programu Mail & Play głównym zagraniem był trade na spadek z rejonu cenowego 2400-01 z celem minimalnym w okolicy 2380-85, realizowany w drugiej części sesji. Minimum dzienne wypadło na 2384, ale niewątpliwym  utrudnieniem było to, że zanim rynek tam dotarł odbił się tuż przed naszym celem jeszcze w stronę oporu intra 2393-95 i dopiero potem zaliczył w pełni wyznaczony przez nas prawidłowo „target”.