Kontrakty terminowe na WIG20 w środę konsolidowały się nad wsparciem intradayowym 1809-11, do okolic którego dotarliśmy we wtorek. Jednocześnie w ramach owej konsolidacji cofnęliśmy się do 1831-34, zgodnie  z przedstawioną wczoraj koncepcją powrotu do tego oporu przy realizacji prospadkowej formacji 121 na H4. 

Oto ta formacja, z zasięgiem minimalnym 1802 i ewentualnie większym – 1793, możliwym do wypełnienia przy silniejszym rynku.

Pierwszy z tych zasięgów (1802) jest jednocześnie przypisany formacji flagi prospadkowej na M15.

Z punktu widzenia interwału dziennego zmierzamy teraz do strefy wsparcia 1785-1805, zawierającej m.in. zniesienie Fibo 61,8% (poziom 1785) całej fali wzrostowej, tworzonej przez nasze kontrakty między 20.stycznia a 30.marca.

Jeśli przyjmie się, że wspomniane przed chwilą zwyżki były jedynie korektą  spadków rozpoczętych w maju ub.r, po pierwszej turze wyborów prezydenckich, to nie można wykluczyć, że rynek będzie chciał wkrótce kontynuować zniżki i zaatakuje styczniowe minima w rejonie 1650.

Byki mogłyby obecnie mocniej zaakcentować swoje ambicje, gdyby zaczęły torpedować ruch  w stronę 1785-1805, wybijając się powyżej oporu 1831-34 i zdążając do 1860-64. Bardziej prawdopodobny jest jednak ruch w tym kierunku dopiero po przetestowaniu 1785-1805 i zrealizowaniu pro-Niedźwiedziej formacji 121 na H4 (mowa o niej była na wstępie dzisiejszego wpisu).

Kontrakty terminowe na WIG20 we wtorek realizowały nasz podstawowy scenariusz rozwoju rynkowych wypadków, o którym pisaliśmy  w przeddzień. Miała miejsce kontynuacja spadków w stronę strefy 1785-1805, a jednocześnie finalne zatrzymanie na poziomie 1813 wynikało z precyzyjnego odbicia 2 pkt powyżej zasięgu flagi prospadkowej na M15.

Poziom 1813 – jako cel dzisiejszego około 40-punktowego zagrania na spadki – sugerowaliśmy naszym czytelnikom w Mentoring & Trading Room-ie, uwzględniając tzw. antychaos, czyli dwupunktową tolerancję na niespodziewane ruchy na rynku, powyżej wyliczonego zasięgu.

Tak o tym pisaliśmy w trakcie wtorkowej sesji, w ramach programu Mail & Play: „zasięg wynikający z flagi prospadkowej na M15 [ozn. linia brązowa pogrubiona na wykresie poniżej] to 1811, zasięg [formacji] 121 na H4 to 1802; prawdopodobnie najpierw zejdą w okolice 1811-13, a potem mogą się cofnąć do 1823-24 lub 1831-34 i dopiero realizować 1802 – tak zwykle (nie zawsze) wygląda realizacja (z cofką ) układu 121″. 

Wszystko na razie się potwierdziło. Przyjrzyjmy się tejże formacji 121 na wykresie H4.

Patrząc przez pryzmat wyższego interwału, dziennego, można zauważyć, że kurs po zanegowaniu prowzrostowego układu ABCD (pisaliśmy o tym ostatnio wielokrotnie) zmierza do kolejnego ważnego wsparcia, w obrębie dość szerokiej strefy cenowej 1785-1805.

Jak radzili sobie we wtorek z inwestowaniem nasi czytelnicy w Mentoring & Trading Room-ie prowadzonym przez autora? Na początku sesji gracze otrzymali nastepującą wskazówkę:” „jeśli [kontrakty] odbiją się od oporu 1851-54, albo od razu zaczną schodzić mocniej w dół np. świecą trendową, to jest szansa na spadki w stronę 1831-34 i ewentualnie 1823-24”. I faktycznie – po przetestowaniu 1851-54 – zeszliśmy do 1831-34. Kolejna sugestia brzmiała tak: „następny cel to – przypominam – 1823-24, z tym że może być tak, że odbiją się najpierw od wsparcia 1831-34, w stronę 1842 (linia szyi podwójnego szczytu na M15)”. I znowu rynek zachował się w zgodzie  z tekstem naszej wiadomości.  Wreszcie, po raz trzeci kurs zareagował dokładnie tak, jak pisaliśmy. Zgodnie  z cytatem ze wstępu do dzisiejszego wpisu.    Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę!  

Na koniec warto wspomnieć, że cały czas nie wykluczamy tego, iż zniżki nie zatrzymają się w strefie 1785-1805 i dojdzie do ataku na dołki z 20. stycznia, położone w rejonie 1650 pkt.

Nasz Mentoring & Trading Room czeka również na Ciebie.  Zobacz opinie uczestników.   

Kontrakty terminowe na WIG20 w poniedziałek konsolidowały się pod ważnym oporem 1860-64, do którego dotarły na koniec ubiegłego tygodnia. Wydaje się jednak, ze gdyby nie początkowe bardzo solidne wzrosty na DAX, nasze Byki miałyby kłopoty.

Cały czas podstawowym scenariuszem pozostaje zejście kursu w stronę 1800, a bardziej precyzyjnie – 1785-1805. Ruch na południe mogłaby ułatwić formacja prospadkowa 121 na H4 z zasięgiem ok. 1805.

Ruch w przeciwnym kierunku, północnym, mogłaby z kolei wygenerować flaga, która się dziś utworzyła na M15. Jej  zasięg wypada rejonie oporu 1873-75.

Gdyby jednak Byki chciały się „rozpędzić”, to na ich przeszkodzie mogłaby stanąć prospadkowa potencjalna formacja ABCD na M30/ H1 z zasięgiem ok. 1842. W punkcie zwrotnym, D, tej formacji występuje opór w postaci węzła di Napolego (zniesienia Fibo 38,2 i 61,8%).

Kontrakty terminowe na WIG20 zachowały się w piątek dokładnie tak, jak to założyliśmy w czwartkowym wpisie, czyli odreagowały wzrostowo do rejonu 1860+. Po tym ruchu mogłoby dojść do pogłębienia ostatnich spadków.

A tak to ujęliśmy w czwartek: „osiągnięcie sugerowanego przez nas od pewnego już czasu minimalnego zasięgu zniżek, w rejonie 1800 pkt, możliwe  że  zostanie poprzedzone odbiciem na północ w stronę 1860+.” Będąc jeszcze bardziej precyzyjnym, należałoby wskazać strefę 1785-1805 jako ewentualny cel najbliższych zniżek.

Jest ona złożona m.in. ze zniesienia 61,8% wzrostów z okresu styczeń – marzec b.r., oraz z poziomów wyznaczających zależności 150% i 161,8% między dwiema głównymi falami spadkowymi na D1 z ostatniego okresu.

Na wykresie powyżej można też dostrzec najważniejszą przyczynę takiego a nie innego odbicia wzrostowego z końca tygodnia. Otóż po zanegowaniu prowzrostowej formacji ABCD doszło w piątek do typowego w takich sytuacjach ruchu powrotnego do punktu D formacji.

Sprzyjać kontynuacji spadków na niższych interwałach mogłaby formacja 121 na H4. Przewidywaliśmy jej powstanie też w czwartek, tak oto ujmując ewentualny przyszły bieg wydarzeń rynkowych:

„Na wykresie H4 poniżej widzimy hipotetyczne odbicie, równe poprzedniej korekcie, w kierunku wcześniej pokonanego wsparcia 1860-69 (obecnie oporu). Na bazie tego potencjalnego ruchu mógłby powstać układ 121 z zasięgiem ok. 1807. Taki rozwój wypadków zyskałby na prawdopodobieństwie przy założeniu, że obecnie jesteśmy w trakcie realizacji najbardziej dynamicznej, trzeciej Elliottowskiej fali spadkowej.”

I faktycznie – owo hipotetyczne odbicie stało się faktem w piątek.

Niezmiennie też zakładamy, że „Może się jednak tak zdarzyć, że rynek spróbuje zaatakować dołki w okolicy 1650 pkt. To interpretacja, zgodnie z ktorą w obrębie [ … ] klina [ na D1 ]powstała trójfalowa korekta abc ruchu spadkowego – ruchu, który rozpoczął się w maju ub.r.” Dla Byków przełomem mogłoby być ponowne wdarcie się w obszar cenowy powyżej 1860-69, ale to wydaje się obecnie niezwykle trudnym zadaniem.

Kontrakty terminowe na WIG20 w czwartek pogłębiły spadki. Osiągnięcie sugerowanego przez nas od pewnego już czasu minimalnego zasięgu zniżek, w rejonie 1800 pkt, możliwe  że zostanie poprzedzone odbiciem na północ w stronę 1860+.

Po przełamaniu w środę kluczowego wsparcia 1860-69 pisaliśmy, że o ile Byki  „błyskawicznie i zdecydowanie nie ‚wypchną’ kursu ponad tę barierę, możemy wkrótce znaleźć się w okolicy 1800 pkt”. Do gwałtownego kontrataku popytu nie doszło i ruch na południe zaczął się faktycznie rozwijać.

Wydaje się, że obecnie Byki mogą jednak liczyć przynajmniej na chwilowe zatrzymanie spadków w rejonie intradayowego wsparcia 1831-34.  Poszerzone ono zostało o barierę popytową 1826-30, powstałą w  wyniku połączenia zniesienia 50% na D1 i zależności 127,2% między dwiema głównymi falami spadkowymi na tym samym interwale. Wzmocnieniem tej strefy jest minimum dużej białej świecy dziennej  z 3. marca (1923).

Na wykresie H4 poniżej widzimy hipotetyczne odbicie, równe poprzedniej korekcie, w kierunku wcześniej pokonanego wsparcia 1860-69 (obecnie oporu). Na bazie tego potencjalnego ruchu mógłby powstać układ 121 z  zasięgiem ok. 1807. Taki rozwój wypadków zyskałby na prawdopodobieństwie przy założeniu, że obecnie jesteśmy w trakcie realizacji najbardziej dynamicznej, trzeciej Elliottowskiej fali spadkowej.

Przypomnę też, że celem spadków mogłaby być szeroka strefa 1785-1805, złożona m.in. ze zniesienia 61,8% wzrostów z okresu styczeń – marzec b.r., oraz z poziomów wyznaczających zależności 150% i 161,8% między dwiema głównymi falami spadkowymi na D1 z ostatniego okresu.

Warto też cały czas mieć na uwadze –  w nawiązaniu do wcześniejszych wpisów – że:

„Może się jednak tak zdarzyć, że rynek spróbuje zaatakować dołki w okolicy 1650 pkt. To interpretacja, zgodnie z ktorą w obrębie [ … ] klina [ na D1 ]powstała trójfalowa korekta abc ruchu spadkowego – ruchu, który rozpoczął się w maju ub.r.”

Jak nasi czytelnicy radzili sobie w czwartek w Mentoring & Trading Room-ie prowadzonym przez autora? To był pozornie prosty dzień od strony inwestycyjnej. Wchodziliśmy na spadki nie później niż po przełamaniu 1851-54. Celem zagrania było  1846 (zależność 113% między falami spadkowymi na D1) i wsparcie 1831-34. Cel został precyzyjnie zrealizowany. Trzeba jednak pamiętać o długim czasie wypełniania przez rynek tego „zadania”, o chwilowych „zwrotach akcji ” oraz o tym, że podobnie jak w środę – finalny ruch miał miejsce na koniec sesji.  Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę!  

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)

Nasz Mentoring & Trading Room czeka również na Ciebie.  Zobacz opinie uczestników.   

możliwe  że  zostanie poprzedzone

Kontrakty terminowe na WIG20 w środę pod sam koniec sesji przełamały kluczowe wsparcie na wykresie dziennym  w rejonie 1860-69 pkt. Jeśli Byki błyskawicznie i zdecydowanie nie „wypchną” kursu ponad tę barierę, możemy wkrótce znaleźć się w okolicy 1800 pkt.

Środowa sesja z perspektywy wykresów intradayowych to przede wszystkim precyzyjna realizacja flagi prospadkowej (ozn. kolor brązowy) na M15/H1. Pisaliśmy o niej wczoraj, że w kontekście spadków na Zachodzie należy się liczyć z tym, że jej zasięg może zostać wypełniony.

I faktycznie, rynek niemrawo się odbijając od strefy 1860-69, skończył na ruchu w stronę 1856 pkt, gdzie znajdował się zasięg owej flagi. „Szkieletem” dla niej była mała formacja ABCD pokazana na wykresie poniżej, która 2.maja chwilowo wybiła się powyżej punktu D, ale powrót kursu poniżej tego punktu, w środę na otwarciu, był sygnałem słabości Byków.

Przypomnę, że strefa 1860-69 była złożona  z ostatniego dołka na 1869, zniesienia 38,2% na D1 zlokalizowanego na 1866 oraz  poziomu 1861, gdzie przypadała równość dwóch głównych fal spadkowych na D1. Tak więc – biorąc pod uwagę wcześniejszą aktywizację popytu w tym rejonie, potwierdzoną młotkiem na D1 – można mówić o próbie zanegowania w środę prowzrostowej formacji ABCD na interwale dziennym (patrz wykres poniżej).

Co ta ewentualna negacja dużej formacji ABCD oznacza? Przede wszystkim możliwość zejścia w dół do kolejnej ważnej bariery popytowej, czyli  w okolice 1800 pkt.

Ponadto warto zauważyć, że rynek przełamując zależność CD/AB = 100%, często dociera przynajmniej do strefy, gdzie ta zależność wynosi 150% i 161,8%. W tym wypadku jest to rejon 1791-1805. Szanse na dotarcie tam wzmacnia fakt, iż w miejscach, gdzie zależność CD/AB = 113% i 127,2%, nie ma dodatkowych wzmocnień wsparciowych.

Możliwość zejścia  kursu w stronę 1800 pkt wynika też z tego, że wcześniej wybiliśmy dołem klin wzrostowy na D1 (ozn. kolor różowy), co często doprowadza do głębokich spadków, w kierunku drugiej Elliottowskiej fali wewnętrznej w obrębie tego klina.

Może się jednak tak zdarzyć, że rynek spróbuje zaatakować dołki w okolicy 1650 pkt. To interpretacja, zgodnie z ktorą w obrębie tegoż klina powstała trójfalowa korekta abc ruchu spadkowego – ruchu, który rozpoczął się w maju ub.r.

Jak nasi czytelnicy inwestowali w środę w Mentoring & Trading Room-ie prowadzonym przez autora? To był szczególnie dobry dzień dla graczy podejmujących nieco większe ryzyko. Otwarcie poniżej 1900-06, które oznaczało możliwość realizacji małej prospadkowej formacji ABCD, mogło być dla tychże graczy sygnałem wejścia na spadki z celem: 1873-75 i 1860-69. Nie wykluczaliśmy też chwilowego spadku kursu do 1856, gdzie występował zasięg flagi intradayowej. Jednocześnie gracze ostrożniejsi byli skłonni wchodzić w pozycje S dopiero po przełamaniu 1885-90, co w praktyce oznaczalo okolice 1880 pkt. To zaś mogło się skończyć – w razie pewnej niecierpliwości tradera – wyjściem z inwestycji już na poziomie 1868-69.  Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę!  

Nasz Mentoring & Trading Room czeka również na Ciebie.  Zobacz opinie uczestników.   

Kontrakty terminowe na WIG20 w poniedziałek próbowały rosnąć w oparciu o układy techniczne na wykresach dziennym i intradayowych. Obecnie powstaje pytanie, czy mocne spadki na Zachodzie, do których doszło w czasie naszego święta 3.Maja, zmienią tę sytuację.

Nawiązując do wpisu sprzed poniedziałkowej sesji, należy powtórnie przytoczyć dylemat: ” [ … ] można się spodziewać albo realizacji formacji odwróconej głowy z ramionami (ozn. kolor zielony i żółty) z zasięgiem w rejonie oporu 1934-35 albo wypełnienia formacji flagi prospadkowej (ozn. kolor brązowy – poniżej) z zasięgiem w okolicy wsparcia 1851-54. Mogłaby ona ostatecznie się ukształtować na bazie małej prospadkowej formacji (na razie potencjalnej) ABCD z zasięgiem ok. 1877.”

Gdyby nie nowe okoliczności związane ze spadkami na rynkach rozwiniętych, to można by też bez specjalnych zastrzeżeń powtórzyć tezę z niedzielnego wpisu, sugerującą większe prawdopodobieństwo scenariusza wzrostowego.

Przesłanką do tego był fakt, iż „na wykresie dziennym ukształtowała się duża prowzrostowa formacja ABCD  z zasięgiem  ok 1970 pkt, która mogłaby być z kolei ‚szkieletem’ dla flagi prowzrostowej (ozn. kolor brązowy – poniżej) o zasięgu ok. 2030 pkt . Stamtąd zaś już blisko do poziomów 2050-60, w rejonie których broniliśmy się przez kilka ostatnich lat przed spadkami, a które to poziomy obecnie – na zasadzie zmiany biegunów – pełnią rolę ważnego oporu.”

Z drugiej strony trzeba przyznać, że gorsza niż przed kilkoma dniami sytuacja zachodnich Byków „dołączyła” do innych obciążających nasze Byki czynników (chociaż o odmiennym charakterze, bo fundamentalnym), które też już identyfikowaliśmy wcześniej. Chodziło o powrót zagrożenia ustawą frankową, zbliżające się posiedzenie komitetu ratingowego agencji Moody’s, dalsze działania Komisji Europejskiej w sprawie Trybunału Konstytucyjnego.

W ich kontekście twierdziliśmy, że ” każą [one] zastanawiać się, czy – przekładając to na wykres – nie dojdzie do konsolidacji wokół poziomu 1900 i ostatecznego zanegowania pro-Byczej formacji ABCD. To mogłoby sprzyjać spadkom w kierunku 1800, a nawet atakowi na dołki  w rejonie 1650.”

Kontrakty terminowe na WIG20 w poniedziałek, 2.maja, mogą być narażone na brak zwykłej płynności, co nie bedzie sprzyjać inwestowaniu w nie w środku długiego weekendu. Można także podejrzewać, że nie dojdzie do jakichś kluczowych ruchów w tym dniu.

Jeśli faktycznie nie będziemy mieli do czynienia z istotnymi z punktu widzenia najbliższej przyszłości zmianami na wykresie, to najbardziej prawdopodobnym scenariuszem wydaje się przebywanie kursu  w konsolidacji między wsparciem 1873-75  a oporem 1885-90, z możliwością pewnego naruszenia tych barier:

1.bądź górą – w stronę kolejnej zapory intradayowej, 1900-06,

2. bądź dołem w stronę dołka na 1869, ewentualnie 1866 (zniesienie Fibo 38,2% wzrostów między 20.stycznia a 30.marca) lub 1861 (równość dwóch głównych ruchów spadkowych na D1 po 30.marca)

Jeśli zaś dojdzie jednak do bardziej zdecydowanych ruchów, to można się spodziewać albo realizacji formacji odwróconej głowy z ramionami (ozn. kolor zielony i żółty) z zasięgiem w rejonie oporu 1934-35 …

… albo wypełnienia formacji flagi prospadkowej (ozn. kolor brązowy – poniżej) z zasięgiem w okolicy wsparcia 1851-54. Mogłaby ona ostatecznie się ukształtować na bazie małej prospadkowej formacji (na razie potencjalnej) ABCD z zasięgiem ok. 1877.

Trzeba jednak przyznać, że ta druga opcja wydaje się mniej prawdopodobna od strony technicznej, gdyż przypomnę, że na wykresie dziennym ukształtowała się duża prowzrostowa formacja ABCD  z zasięgiem  ok 1970 pkt, która mogłaby być z kolei „szkieletem” dla flagi prowzrostowej (ozn. kolor brązowy – poniżej) o zasięgu ok. 2030 pkt . Stamtąd zaś już blisko do poziomów 2050-60, w rejonie których broniliśmy się przez kilka ostatnich lat przed spadkami, a które to poziomy obecnie – na zasadzie zmiany biegunów – pełnią rolę ważnego oporu.

Z drugiej strony, pewne okoliczności fundamentalne ( powrót zagrożenia ustawą frankową, zbliżające się posiedzenie komitetu ratingowego agencji Moody’s, dalsze działania Komisji Europejskiej w sprawie Trybunału Konstytucyjnego) każą zastanawiać się, czy – przekładając to na wykres – nie dojdzie do konsolidacji wokół poziomu 1900 i ostatecznego zanegowania pro-Byczej formacji ABCD. To mogłoby sprzyjać spadkom w kierunku 1800, a nawet atakowi na dołki  w rejonie 1650.

Kontrakty terminowe na WIG20 w czwartek kolejny raz precyzyjnie wypełniły cel spadkowy nakreślony przez nas we wcześniejszym wpisie. Nie dość na tym, rynek – również zgodnie z wczorajszym założeniem –  po zrealizowaniu tego „zadania” mocno się odbił na północ.

Przypomnijmy, że osiagnięty w czwartek cel wynikał przede wszystkim  z zasięgu (poziom 1869) flagi prospadkowej (ozn. kolor brązowy na wykresie poniżej) na interwale H4. Został on przy tym zrealizowany co do punktu (!).

Jeśli chodzi o przyczynę późniejszego mocnego odbicia, to tak opisywaliśmy wcześniej główny aspekt sytuacji temu sprzyjającej: „W tej okolicy cenowej (1869 – przyp.aut.) występuje też równość dwóch ostatnich głównych ruchów spadkowych na D1, tworząca potencjalną formację prowzrostową ABCD (patrz poniżej).”

Formacja ABCD pokazana powyżej nie jest już tylko potencjalna, gdyż w rejonie jej punktu zwrotnego D zaktywizował się popyt, co zostało potwierdzone świecą dołkową typu młotek.

Inną przyczyną silniejszego odreagowania wzrostowego jest skłonność klinów do generowania pokaźnieszych ruchów po ich wybiciu, o czym też wczoraj wspominaliśmy – w kontekście klina spadkowego, w który można było wpisać ostatnie zniżki i który dziś został wybity finalnie górą.

Gdy spojrzymy na interwały typowo intradayowe, to możemy dostrzec, że na czwartkowej sesji rynek nakreślił spodko-podobną formację, która może również wynieśc rynek stosunkowo wysoko – w okolice oporów 1915-16 i ewentualnie 1926-29.

Nie można przy tym jednak wykluczyć, że rynek zanim powiększy czwartkowe wzrosty ponownie nie przetestuje okolic 1860+, gdzie znajduje się punkt D dużej  formacji ABCD. Tam też (na poziomie 1866) występuje zniesienie Fibo 38,2 % ruchu wzrostowego odnotowanego między 20. stycznia a 30.marca.

Co prawda zasięg formacji ABCD na D1  (ok. 1970 pkt) jest znacznie wyżej położony niż strefa oporu 1926-29, do której możemy teraz zdążać, ale wydaje się  – biorąc m.in. pod uwagę dynamikę ostatnich spadków oraz fakt wybicia wcześniej  dołem z klina wzrostowego na D1 – że trudno będzie obecnie Bykom powazyć się na jakieś ambitniejsze cele.

Jak nasi czytelnicy inwestowali w czwartek w Mentoring & Trading Room-ie prowadzonym przez autora? To był niezły dzień dla wszystkich graczy, choć nie bez trudnych momentów. Po skutecznym przełamaniu przez kurs wsparcia 1885-90 wchodziliśmy na spadki z celem minimalnym 1869. Jednak zanim kurs udał się w bardzie zdecydowany sposób na południe, rynek urósł chwilowo do poziomu 1894. Większość z nas broniła się powyżej 1895, więc doczekaliśmy ostatecznie zejścia kursu do rejonu 1871. Tu jednak najpierw nastąpiło odbicie do 1880, zanim finalnie zeszliśmy super-precyzyjnie do założonego celu, w postaci poziomu 1869.   Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę!  

Nasz Mentoring & Trading Room czeka również na Ciebie.  Zobacz opinie uczestników.