Kontrakty terminowe na WIG20 w poniedziałek wybiły się górą z ostatniej wąskiej konsolidacji, co traktowaliśmy jako scenariusz wiodący rynkowych wydarzeń. Dzięki temu udało się kursowi zbliżyć do strefy oporu na interwale W1: 2636-63, co zakładaliśmy od pewnego czasu.

W poprzednim artykule pisaliśmy ponadto o stricte intradayowych aspektach technicznych sytuacji rynkowej : „Z punktu widzenia klasycznej analizy techniczej można obecnie doszukiwać się próby wpisywania wspomnianej konsolidacji w schemat trójkąta symetrycznego. Jego ewentualne wybicie w górę mogłoby doprowadzić do przekroczenia przez kurs poziomu 2630.”

I faktycznie, w poniedzialek kurs w pocie czoła unosił się, ostatecznie dochodząc do poziomu 2631.

Wydaje się, że obecnie należałoby przyjąć, że rynek może spróbować podejść przynajmniej pod 2639-40, bo:

1. tam (2639) wypada zależność 161,8% między ostatnimi dwoma głównymi ruchami wzrostowymi na wykresie godzinowym, liczonymi od luki wzrostowej z 4.stycznia;
2. tam też (2640) wypada zasięg formacji 121 na M15/ M30;
3. i wreszcie można przyjąć, że tam także orientacyjnie wypada minimalny zasięg wybicia z konsolidacji, jeśli zauważy się, iż miała ona około 20 punktów szerokości i swoje wcześniejsze maksima na poziomie ok. 2620.

Już w poprzednim tekście pisaliśmy nieco szerzej o wspomnianej w pkt 2 formacji 121:”Kurs mógłby być ‚podciągniety’ w ten rejon [2637-40],  a nawet ciut wyżej, za pomocą wariantu formacji 121 zaznaczonej pomarańczowymi prostokątami (o tej samej wielkości, z których jednym jest ten położony najwyżej ). Zasięg tego układu wypada na poziomie 2643.”

Ściśle rzecz biorąc, można spróbować założyć, że minimalny zasięg tegoż układu 121 wypada na poziomie 2640, a maksymalny – na 2643.

Blog Miłosza Fryckowskiego został wytypowany do konkursu FxCuffs na Bloga Roku. Jeśli artykuły autora pomagają Ci w inwestowaniu, poświęć chwilę i zagłosuj proszę tutaj. Głosowanie kończy się 31.stycznia.