Kontrakty terminowe na WIG20 w czwartek kontynuowały wąską konsolidację. Poprzednie mocne wzrosty nadal rzutują na bieżącą sytuację i prolongują szanse Byków na testowanie oporu na W1: 2636-63, ale wycofanie się kursu z rejonów obecnie penetrowanych –  w razie nadmiernego wydłużenia ruchu bocznego – też nie byłoby czymś z gruntu nietypowym.

Kurs konsolidując, najpierw wpisywał się w schemat trojkąta prostokątnego na M15. Na środowym zamknięciu i na czwartkowym otwarciu doszło do wybicia górą z tej formacji.

Ostatecznie jednak okazało się, że wybicie można określić wręcz jako fałszywe, a przynajmnej jako nieskuteczne. Potem zaś można było przyjąć hipotezę przekształcenia konsolidacji w lekko zwyżkujący klin. Na koniec czwartkowej sesji doszło natomiast do wybicia dołem z klina i utworzenia kanału równoległego o delikatnym nachyleniu pro-Byczym.

Obecnie, patrząc na wykres godzinowy, dochodzi się do wniosku, że możemy mieć do czynienia z przygotowaniem do wydłużenia impulsu wzrostowego. Jeśli przyjąć przy tym, że doszłoby do wytworzenia się tzw. fali piątej wydłużonej, to Byki mogłyby nawet myśleć o podejściu pod okolice cenowe 2700.

Z drugiej strony kluczowy może być fakt zaistnienia możliwości wpisania się kursu w lekko zwyżkujący klin na H1 (ozn. kolor różowy). Jeśli koncepcja klina jest prawidłowa, to wtedy niekoniecznie musi dojść do znaczącego wydłużenia impulsu wzrostowego.

Przy takiej interpretacji przeważający może być fakt, iż mamy trzy kolejne ruchy zwyżkujące o podobnym zasięgu. To – przy zachowaniu schematu klina – sugeruje potecjalne zatrzymanie w rejonie 2620+, ewentualnie 2637-40, gdzie wypada parę istotnych zależności falowych opisanych ważnymi współczynnikami Fibonacciego.