Kontrakty terminowe na WIG20 we wtorek zapewniły nam dla odmiany – po poniedziałkowym spokoju – emocjonującą sesję o niezłej zmienności. Co ważniejsze, wydaje się, że doszło przy tym wreszcie do wyklarowania się sytuacji w kierunku zwiększenia prawdopodobieństwa pogłębienia spadków.

Pierwszym symptomem zwiększającej się w znaczny sposób przewagi Niedźwiedzi jest przybierająca na wyrazistości koncepcja Elliottowskiej korekty pędzącej na wykresie dziennym (ozn. czarny kolor w obrębie drugiego z pomarańczowych prostokątów).

Dokładniej widać to na interwale H4, na którym można pójść dalej i stwierdzić, że na bazie korekty pędzącej powstała formacja prospadkowa 121 (ozn. pomarańczowe prostokąty z ukośnymi brązowymi liniami) z zasięgiem ok. 1774.

Na jeszcze niższej skali czasowej, godzinowej (H1), ukształtowała się z kolei flaga prospadkowa – wybita we wtorek – z zasięgiem ok. 1779.  Zasadnicza zmiana na rynku – idąca  w kierunku północnym – musiałaby się wiązać najpierw ze sforsowaniem przez Byki oporu 1860-64, a potem – z wygraniem decydującej batalii w rejonie 1885-90/92.

Na to na razie się nie zanosi. Znacznie bardziej prawdopodobny jest scenariusz ruchu w stronę ok. 1730, a nawet 1650.

Jak szło naszym czytelnikom w Mentoring & Trading Room-ie, prowadzonym przez autora,  we wtorek? Zaczęło się od emocji, gdyż sygnał prospadkowy na świecach wierzchołkowych na M15, pod oporem 1851-54, próbowały zanegować  Byki. Założony przez nas Stop Loss na poziomie 1858 obronił jednak naszych graczy przed wypadnięciem z rynku. W ramach programu Mail & Play tak określaliśmy z kolei nasze cele: ” wejście blisko 1851-54, cel 1 = 1842-43, cel 2 = 1831-34″. Po kilku godzinach były one spełnione, a nasi czytelnicy – przynajmniej ci, którzy nie zdecydowali się wyjść wcześniej z rynku – byli bogatsi o ok. 20 pkt. . Następny potencjalny ruch zakładaliśmy w kierunku 1823-24 i ewentualnie 1809-11, co też w miarę precyzyjnie się zrealizowało. Choć zabrakło czasu na zdecydowane  zejście do tego ostatniego wsparcia.  Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę! 

Kontrakty terminowe na WIG20 w poniedziałek „stworzyły” jedną z nudniejszych sesji ostatnimi czasy. Nadal też nie został rozstrzygnięty dylemat, czy musimy się liczyć z pogłębieniem spadków, czy też najpierw nas czeka wzrost, przynajmniej w kierunku 1885-90/92.

Cały czas sprzymierzeńcem Niedźwiedzi pozostaje prospadkowa flaga na wykresie godzinowym z zasięgiem 1779.

Podobny zasięg (1774) wynika też z ewentualnej realizacji formacji prospadkowej 121 na H4.

Jest ona oparta na Elliottowskiej korekcie pędzącej na interwale dziennym, D1. 

Gdyby kurs przekroczył ostatni mini-szczyt w okolicy oporu 1860-64, to moglibyśmy się spodziewać innego typu korekty, tzw. nieregularnej.

Jeśli faktycznie doszłoby obecnie do wzrostów, to ich katalizatorem mogłaby być mała formacja flagi prowzrostowej na M15 z zasięgiem ok. 1867.

Pozostaje jednak w takiej sytuacji pytanie, czy potencjalne wzrosty – niezbyt pewne w obecnej sytuacji – miałyby się przerodzić jedynie w krótkie podejście kursu pod opór 1885-90/92 i potem zakończyć spadkami, czy też doszłoby do skutecznego ataku na ów opór i w konsekwencji do zwyżki w kierunku 1974-95.

Ten drugi scenariusz wydaje się mieć mniejsze szanse na spełnienie się, a samo podejście pod 1890/92 jest trochę mniej prawdopodobne niż wcześniejsze spadki w kierunku ok. 1730, albo nawet ok.1650 (dołki ze stycznia), spod jednej z barier podażowych – 1860-64 lub 1873-75.

Kontrakty terminowe na WIG20 w piątek, w środku długiego weekendu, nie dały wskazówki co do tego, czy zamierzają obecnie rozpocząć dłuższy ruch spadkowy, czy też spróbują jeszcze zaatakować skutecznie opór 1860-64 i ewentualnie, po odbiciu od 1885-90/92, zainicjują zniżki.

Jeśli dojdzie do pierwszego scenariusza , to można zakładać, że zostanie zrealizowana prospadkowa formacja 121 na H4 (ozn. dwa pomarańczowe prostokąty plus ukośne linie brązowe) z zasięgiem ok. 1774.

Trochę inne ujęcie sytuacji wynika z interwału godzinowego, H1, na którym widać flagę prospadkową (ozn. kolor brązowy) z zasięgiem ok. 1779.

Jeśli w końcu spojrzy się na wykres dzienny, to można dostrzec, że gdyby rynek przełamał wsparcie w okolicy 1785 (zniesienie 61,8% wzrostów na D1 z okresu styczeń – marzec), to można by się spodziewać zejścia kursu w stronę ok. 1730, jeśli nie niżej, do dołków ze stycznia (ok. 1650).

Byki z kolei, żeby przejąć na dobre inicjatywę, musiałyby wyłamać równość korekt i pokonać opór w okolicach 1892. To mogłoby skutkować ponownym atakiem na szczyty  w rejonie 1974-1995.

Pierwszym symptomem ewentualnej walki Byków o wyższą półkę cenową mogłaby być realizacja flagi prowzrostowej na M15 (ozn. linie przerywane niebieskie) z zasięgiem ok. 1868.

Jak radzili sobie ostatnio nasi czytelnicy w Mentoring & Trading Room-ie prowadzonym przez autora? Piątek nie był dniem zbyt dużych ruchów, natomiast w środę gracze byli w stanie sporo zyskać. O poranku zaczęliśmy od stwierdzenia w ramach Mail & Play, że „jeśli przełamią opór 1843 (zniesienie 61,8%), to  w tym rejonie można wejść na L z celem 1851-54, ewentualnie 1860-64, SL pod 1829, gracz agresywny mógłby wchodzić już teraz [ok. 1839]”

Niedługo potem dopowiadaliśmy, że ” duży wolumen na ruchu wzrostowym sugeruje możliwość pójścia w stronę 1860-64″. Wszystko to sprawdziło się doskonale, więc zdobycie ok. 20 punktów okazało się absolutnie w zasięgu naszych graczy.  Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę!  

Kontrakty terminowe na WIG20 w środę – pewnie po części na fali pewnych nadziei co do kompromisu w sprawie TK – podeszły pod ważny opór 1860-64. Teraz wydaje się, że mogłyby zarówno urosnąć jeszcze trochę więcej, do strefy 1885-90/92, jak i zacząć się stopniowo wycofywać ze wzrostów.

Przed dalszymi wzrostami może nas bronić równość ostatnich dwóch korekt, która jest widoczna zarówno na wykresie M30, …

… jak i – może trochę mniej wyraziście – na interwale H4. Na tym interwale nb widać też formację prospadkową 121 z zasięgiem minimalnym ok. 1773 (ozn. pomarańczowe prostokąty plus brązowe linie ukośne).

Przypominam jednocześnie, że gdyby rynek rósł nadal w kierunku 1873-75 i 1885-90/92, to finalnie mogłoby dojść do zrealizowania tzw. korekty nieregularnej, w ramach której – po wzroście do ostatniego z wymienionych rejonów cenowych – można by się spodziewać powrotu do tendencji spadkowej.

Najlepiej to widać na wykresie dziennym.

Z kolei na interwale  godzinowym, H1, można dostrzec flagę prospadkową (ozn. kolor brązowy) z zasięgiem minimalnym w okolicy wsparcia 1771-74 (podobny zasięg do wspomnianej wyżej formacji 121).

Próba wypełniania tego zasięgu by oznaczała wyłamanie ostatnich dołków (nad wsparciem 1785-90) i zmierzanie w stronę minimów średnioterminowych (ok. 1650), albo przynajmniej w okolice 1730 pkt (wsparcie wzmocnione zniesieniem Fibo 78,6% wzrostów z okresu między 20.stycznia a 30.marca).

Kontrakty terminowe na WIG20 we wtorek – mimo mocnych zwyżek na Zachodzie – zatrzymały swoje korekcyjne wzrosty na sugerowanym przez nas, najbardziej prawdopodobnym poziomie –  1839 – 41 pkt. Wydłużenie ruchu na północ pewnie byłoby możliwe głównie wtedy, gdyby doszło do kompromisu z Komisją Europejską.

W takiej sytuacji trzeba by rozważać podejście kursu pod 1885-90/92 w ramach tzw. korekty nieregularnej (Elliottowskiej) na wykresie dziennym, a nawet nie można by wykluczać wybicia tej strefy. To zaś mogłoby mocno zmienić obraz rynku.

Jeśli jednak przełomu w negocjacjach z Unią nie będzie, to można założyć, że kurs zacznie spadać już teraz w ramach tzw. korekty pędzącej (Elliottowskiej) , albo po odbiciu od oporu intradayowego 1851-54. W tym ostatnim przypadku można by mówić o utworzeniu się jednocześnie formacji prospadkowej 121 na H4 z zasięgiem 1760-65, a nawet ok. 1740.

Kontrakty terminowe na WIG20 w poniedziałek zbliżyły się ostatecznie do pierwszego celu w ramach korekty wzrostowej, który sugerowaliśmy wcześniej, choć trzeba przyznać, że przez chwilę Byki mogły przeżyć zwątpienie. Praktycznie już od tego miejsca na wykresie musimy coraz bardziej liczyć się z powrotem do spadków.

Przypomnę, że z punktu widzenia interwału dziennego takim punktem zwrotnym mógłby być opór 1831-34, do którego dotarliśmy, ewentualnie okolice 1839 lub 1851-54. We wszystkich tych przypadkach można by mówić o utworzeniu elliottowskiej korekty pędzącej niwelującej częściowo spadki z poziomu 1974 do 1803. Z tym że w ostatniej  z opcji byłaby mowa o tzw. układzie 121 z zasięgiem na poziomie ok. 1765, a nawet 1740.

Jeśli przyjmie się zamiast korekty pędzącej koncepcję tzw. korekty nieregularnej, to oznacza w praktyce wzrost najpierw do rejonu 1885-90/92, a dopiero potem zniżki.

Patrząc z kolei przez pryzmat wykresu typowo intradayowego, M15, widzimy flagę prospadkową (ozn. kolor brązowy) z zasięgiem 1776.

Gdy spojrzy się na tą samą flagę rozrysowaną na wykresie H1, to jej zasięg można ciut skorygować i wynosiłby on po tej korekcie 1781.

Kontrakty terminowe na WIG20 w piątek, można powiedzieć, że dalej realizowały naszą koncepcję, zgodnie z którą rynek miał pokonać ostatni dołek na poziomie 1803, zejść niżej do okolic 1785/7-90 i potem odbić się mocniej w górę. Teraz kwestią najistotniejszą wydaje się zasięg tego odbicia.

Ażeby zbadać możliwości Byków w tym zakresie, zacznijmy od przyjrzenia się wykresowi dziennemu.

Jeśli faktycznie słuszne jest nasze założenie, które przyjęliśmy pewien czas temu, że mamy obecnie do czynienia z korektą wydłużonej fali spadkowej  z okresu: 21.kwietnia – 13.maja (spadek z poziomu 1974 do 1803), to należałoby wziąć pod uwagę dwie główne koncepcje:

1. W związku z dość dynamicznymi zniżkami w ostatnim czasie może dojść do tzw. korekty pędzącej. To by oznaczało w praktyce albo podejście obecnie w rejon 1831-34, ewentualnie ciut wyżej do 1839-41, a potem powrót do spadków; albo podejście pod 1851-54 i utworzenie formacji prospadkowej 121 z  zasięgiem szacowanym na poziom  ok. 1765,  a nawet 1740 pkt.

2. Budowanie tzw. korekty nieregularnej, wg nazewnictwa Elliottowskiego, co by oznaczało w praktyce najpierw spory wzrost kursu, do poziomu 1885-90/92 i dopiero potem próbę ataku na piątkowe dołki.

Kontynuacji zwyżek, z punktu widzenia niższych interwałów, mogłaby sprzyjać powstała w piątek formacja podwójnego dna na M15 z zasięgiem w okolicy 1831-34.

Jeśli zaś spojrzy się na wykres godzinowy, to ciekawym jest fakt występowania w rejonie 1841 linii szyi zrealizowanej już formacji głowy z ramionami (ozn. kolor żółty). Tego typu linie lubią przyciągać i odwracać fale korekcjyjne.

Tak więc, ewentualne podejście pod opór wynikający z maksimum czarnej świecy dziennej z ostatniego czwartku, 19.maja, na poziomie 1839, mogłoby być dodatkowo powstrzymywane przez opór wynikający właśnie z ukształtowania się niepodal linii szyi byłego RGR-u.

Kontrakty terminowe na WIG20 w czwartek spadały zgodnie z naszą wczorajszą koncepcją opartą na formacji głowy z ramionami na wykresie godzinowym i ewentualnej korekcie nieregularnej na interwale dziennym. Doszło do przebicia ostatnich dołków na poziomie 1803, a dalsze losy rynku zależą w dużym stopniu od tego, czy kurs odbije się od strefy 1785-1805 i jak wysoko.

Wczoraj tak ujmowaliśmy zręby koncepcji, o której mowa była na wstępie:

” [ … ] poczyniliśmy robocze założenie, że jesteśmy  w trakcie korekty ostatniej wydłużonej fali spadkowej na D1, zbudowanej między poziomami 1974 a 1803. Idąc dalej tym tropem, możemy brać obecnie pod uwagę –  jako jeden z wariantów korekty – zejście poniżej dołka na 1803, w obręb szerokiej strefy wsparciowej 1785-1805, a potem zwrot w górę i wybicie miniszczytu z wtorku (1875) oraz  dojście do oporu 1885-90.

To byłaby tzw. korekta nieregularna wg Elliotta.”

Oto wykres dzienny, na którym widać, jak ten zarys przyszłych wydarzeń – przynajmniej na pierwszym etapie – ziścił się w czasie czwartkowej sesji.

Dodawaliśmy przy tym, że hipoteza tego wariantu korekty byłaby wspierana przez formację głowy  z ramionami na H1 z zasięgiem 1803 pkt. Na interwale godzinowym z łatwością zauważymy, jak w czwartek rynek realizował ten zasięg, zgodnie  z wczorajszą sugestią.

Obecnie – przy tak silnych czwartkowych spadkach – należałoby rozważyć hipotezę korekty pędzącej, w ramach której możemy się, owszem, spodziewać odbicia od wsparcia w okolicach 1785 (zniesienie Fibo 61,8% fali wzrostowej tworzonej między 20.stycznia a 30.marca), ale odbicie pewnie zatrzymałoby się w okolicy 1839 (maksimum czarnej świecy dziennej z czwartku) i wrócilibyśmy do zniżek.

Jak radzili sobie nasi czytelnicy w czwartek w Mentoring & Trading Room-ie prowadzonym przez autora? To była sesja z niezłymi zyskami, choć zaczęła się od niezbyt komfortowego wejścia w pozycję krótką – w czasie tworzenia się świecy trendowej na M15, przełamującej wsparcie 1831-34. Zakładaliśmy, że w związku z tym „możemy zmierzać do 1823-24 i 1809-11”. Gdy na Mail & Play mogłem już napisać, iż: „podstawowy cel, 1809-11, osiągnięty „, to jednocześnie dynamika spadku kazała mi zauważyć że „przy silnym rynku mogą schodzić do 1803” oraz że  „trzeba brać pod uwagę zejście nawet w stronę 1785/1787-90”. I faktycznie – atak Niedźwiedzi był na tyle zdecydowany, że przebiliśmy dołek na 1803, a gdyby nie bliski koniec sesji, pewnie osiągnęlibyśmy również w pełni – a nie tylko częściowo – trzeci nasz cel w postaci 1785/87-90. Zabrakło nie tak wiele. Dotarliśmy do 1797. Nasi gracze mogli uzyskać od ok. 20 do ponad 30 pkt.  Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę!  

Kontrakty terminowe na WIG20 w środę najpierw niemiłosiernie przez kilka godzin konsolidowały się w nad wyraz wąskim obszarze cenowym. Potem doszło do dość precyzyjnej realizacji małej flagi prospadkowej, a w końcu do odbicia od wsparcia 1831-34.

Wczoraj poczyniliśmy robocze założenie, że jesteśmy  w trakcie korekty ostatniej wydłużonej fali spadkowej na D1, zbudowanej między poziomami 1974 a 1803. Idąc dalej tym tropem, możemy brać obecnie pod uwagę –  jako jeden z wariantów korekty – zejście poniżej dołka na 1803, w obręb szerokiej strefy wsparciowej 1785-1805, a potem zwrot w górę i wybicie miniszczytu z wtorku (1875) oraz  dojście do oporu 1885-90.

To byłaby tzw. korekta nieregularna wg Elliotta. Możliwe jest także najpierw podejście pod 1860-64, przełamanie w stronę 1873-75 i 1885-90, a potem tworzenie konsolidacji, np. w formie trójkąta symetrycznego, o zawężającej się rozpiętości cenowej między jego kolejnymi maksimami a minimami ( zapewne w obszarze między 1860-64 a 1809-11).

Ten pierwszy wariant byłby wspierany przez formację głowy  z ramionami na H1 z zasięgiem 1903 pkt.

Drugi wariant miałby swego sprzymierzeńca w postaci klina spadkowego na wykresie godzinowym (ozn. kolor różowy), dla którego naturalnym zachowaniem byłoby wybicie górą.

Proszę przy tym zauwazyć, że utworzony układ falowy przypomina do złudzenia ten z poprzedniego dnia, tyle że z interwału M15, również złożony z RGR i klina skierowanego na południe (porównaj ostatnie dwa wykresy z pierwszym). W tego typu powieleniach wyraża się fraktalny charakter rynku.

Gdyby kurs powielił także swoje dalsze zachowanie, to można by się spodziewać teraz ponownie najpierw ruchu w górę, a potem zejścia niżej, przynajmniej do 1823-24.

Jak inwestowali w środę nasi czytelnicy w Mentoring & Trading Room-ie prowadzonym przez autora? Początkowy sygnał sprzedaży „rozmył się” w przeciągającej się konsolidacji, która mogła zniecierpliwić niektórych traderów. W ramach opcji Mail & Play pisaliśmy o tym, żeby wycofać się z trade’u i wznowić go później. Okazja, żeby zająć ponownie krótką pozycję, pojawiła się faktycznie później, tuż przed 14.30, i  została sprecyzowana w taki sposób: „proponuję zagrać S jeśli wybiją flagę prospadkową o zasięgu w rejonie 1831-34, w praktyce chodzi obecnie o zamknięcie świecy M15 poniżej 1847″. Taka sugestia okazała się nad wyraz skuteczna, bo za około godzinę byliśmy już na poziomie 1835, czyli praktycznie przy celu tego kilkunastopunktowego zagrania. Dodam tylko, że owa flaga jest oznaczona na pierwszym z dzisiejszych wykresów kolorem brązowym.   Możesz bezpłatnie dołączyć na próbę! 

Kontrakty terminowe na WIG20 we wtorek naruszyły lekko opór w okolicy poziomu 1860, docierając do bariery intradayowej 1873-75. Potem jednak doszło do wycofania się Byków i powrotu do wsparcia 1851-54.

Co dalej? Na wykresie M15 powyżej widać pro-Niedźwiedzią małą formację głowy  z ramionami (z zasięgiem ok. 1828), a jednocześnie mały klin spadkowy, który ma tendencję do wybijania się górą.

Wydaje się przy tym, że patrząc na rzecz troszkę szerzej, na razie należałoby przyjąć hipotezę, iż rynek jest w trakcie korekty fali spadków z poziomu 1974 do 1803. W związku z tym nie można wykluczyć, że zejdziemy teraz ponownie do strefy wsparcia 1785-1805, pogłębiając nieco ostatni dołek na 1803, a potem nadbijemy wtorkowe maksimum na 1875, dochodząc do 1885-90.

Takie ruchy ukształtowałyby w efekcie Elliottowską korektę nieregularną. Druga opcja to ponowne podejście pod 1873-75 już teraz i próba przekroczenia tego oporu w kierunku wspomnianej wyżej bariery podażowej 1885-90.

Powyższa koncepcja nie uwzględnia – przynajmniej na razie – ruchu wyżej niż do ok. 1892 pkt. To wiąże się z wystepującą tam równością korekt na D1 (ozn. pomarańczowe prostokąty poniżej) oraz faktem, iż na poziomie 1889 wypada zniesienie Fibo 50% wskazanego wcześniej ruchu spadkowego od 1974 do 1803.

Wiadomo zaś, że tego typu fale (zakładamy, że może to być tzw. fala trzecia wydłużona) są zwykle korygowane nie wyżej niż do połowy swej długości.

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20 z platformy bossafx. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)