Nasz plan na piątek przyniósł ok. 40 pkt zysku i odznaczał się wyjątkową precyzją prognostycznego opisu (więcej na ten temat w ostatnim tygodniowym podsumowaniu planów z 24.01).
Ażeby przygotować plan na poniedziałek, warto przyjrzeć się rynkowi szerzej. Stoimy bowiem przed zasadniczymi pytaniami: Czy ostatnie wzrosty się skończyły, czy były tylko korektą i czy wracamy do spadków, których bardziej dalekosiężne cele wyznacza wspominany w tym blogu już od listopada ub.r. Motyl na D1.
Jest to solidna formacja prospadkowa o wiarygodnych – uważanych przez niektórych analityków za bliskie optymalnych – proporcjach: AB = 0.786 x XA, AD = 1.272 x XA, CD = ok. 1.272 x AB.
Obszar minimalnego zasięgu spadków to 2146-79. Przyjmuję tak szeroką strefę ze względu na dość wysokie cienie dwóch świec na interwale D1 – tej, która wyznacza punkt C oraz jej towarzyszącej.
Niejako kontr-układem harmonicznym dla naszego Motyla na D1 jest formacja 121 na W1, która jednak została już wcześniej poważnie naruszona.
Dla mnie osobiście ta sytuacja rynkowa ma obecnie bardziej charakter próby obrony wsparcia (wyznaczonego przez linie horyzontalne i niebieski kanał trendowy), niż samej formacji, którą można uznać za już złamaną. W takiej sytuacji nasz Motyl niewątpliwie może czuć się bardziej skłonny do kontynuowania swojego lotu w dół :-).
Wróćmy jeszcze do jednej wcześniejszej analizy, a mianowicie – interpretacji fal na interwale H4, którą opublikowaliśmy 22.01.
Wtedy pisaliśmy o nierozstrzygniętej sytuacji co do tego, czy mamy do czynienia z korektą oznaczoną na wykresie (A)(B)(C), czy też z 3. falami nowego impulsu, oznaczonymi (1), (2), (3). Z dzisiejszej perspektywy, kiedy kurs dotarł do kluczowego wsparcia w punkcie (B)/ (2), wiele wskazuje na tę pierwszą możliwość.
Skoro jesteśmy przy teorii fal Elliotta, posłużmy się argumentem z tą teorią związanym. Otóż, ostatnia fala spadkowa, jeśli by miała byc traktowana jako czwarta, to nie mogłaby naruszyć obszaru pierwszej, a to przecież zrobiła.
Ktoś mógłby powiedzieć: Przecież tu formuje się klin, więc reguła „nie zachodzenia 4. na 1.” nie działa. Tyle że jeśli miałaby powstać jeszcze 5. , jako nie – złamana fala impulsu, to zostalibyśmy z „trójką” jako najkrótszą (przy porównaniu z 1. i 5.), a reguła „nie najkrótszej trzeciej” nie została przecież uchylona przez fakt tworzenia się klina.
Inny kontrargumentujący mógłby co prawda odwołać się do zupełnie odmiennej interpretacji, w ramach której 3 ostatnie fale de facto tworzą coś całkowicie innego, a mianowicie korektę nieregularną. Wtedy jednak musimy po prostu poczekać na jedno z dwóch zdarzeń: wyłamanie ostatniego dołka lub szczytu. I to rozstrzygnie, dokąd zmierzamy: w dół, czy w górę.
No dobrze, ale w jakim punkcie rozwoju sytuacji jesteśmy, jeśli faktycznie skończyła się korekta (A)(B)(C) i zaczął nowy impuls?
Spójrzmy w tym celu na jeszcze niższy interwał, M15 i zanalizujmy go w prosty sposób od strony fal.
Jeśli jest tak, jak mówi opis na powyższym wykresie, to mozemy się spodziewać korekty na fali 3., pogłębienia spadków na 5. w proporcji najprawdopodobniej takiej, że: fala 5 = 1,00 x fala 1. lub 1.618 x fala 1. Poniewaz korekty na falach 3. wydłużonych, a z taką – wydaje się – mieliśmy do czynienia, zachodzą najczęściej w obszar 23.6% – 38.2% zniesienia Fibo, to fala 4. mogłaby dotrzeć np. do okolicy poziomu 2378, a potem cena zeszłaby „piątką” w dół o ok. 38 pkt, albo nawet powyżej 60 pkt.
To mogą być jednak scenariusze zbyt szczegółowe. Generalnie po dokończeniu piątkowych spadków – obojętnie, jak głęboko by one nie zaszły – wydaje się, że jest duża szansa na w miarę mocny powrót. na północ. Zanim jednak do tego dojdzie rynek wydaje sie być gotowy do pogłębienia spadków. I na to powinniśmy próbować zagrać.
Jakie sa z kolei przyczyny, dla których spodziewamy się finalnie wzrostowego odreagowania? Wynikałoby to zrówno z tego, że pierwsza fala spadków po korekcie (A)(B)(C) na H4, powinna być głęboko skorygowana (chyba żeby tworzył sie kolejny klin, tym razem spadkowy; wtedy korekta może się skończyc np. na zniesieniu 38.2%), jak i analizy rynku przez pryzmat formacji flagowych i chorągiewek.
Otóz, pod ostatnim szczytem formowała sie formacja chorągiewki (proporca), która zaczęła ewoluowac we flagę, po czym gwałtownie wybiła się w przeciwnym do typowego w takiej sytuacji kierunku, jakim byłby dla formacji kontynuacji – kierunek wzrostowy.
W takich sytuacjach kurs często w sposób dość gwałtowny koryguje i próbuje zmierzać z powrotem do obrysu lub mediany flagi/ chorągiewki, a nieraz nawet wyżej (z mojego doświadczenia traderskiego: ekstremalnie nawet do ceny na górnym ograniczeniu flagi/ chorągiewki „złapanej” w momencie WPK, czyli wybicia w przeciwnym kierunku).
Podsumowując dotychczasowe rozważania i przechodząc do kwintesencji naszych rozważań, czyli planów:
Plan A – spadkowy.
Jeżeli kontrakty otworzą się powyżej 2355 pkt, czekamy na ukształtowanie się korekty z zasięgiem ruchu 2378-91 ( z większym prawdopodobieństwem ten pierwszy poziom bedzie docelowym) i utworzenie się prospadkowej, intradayowej formacji świecowej, bądź mini setupu o takim charakterze. Gramy shorta na ruch ok. 38-punktowy (mierząc od zakończenia korekt), albo – co mniej prawdopodobne – ponad 60- punktowy.
Mozemy nasz Take Profit tego dnia uzależnić też od dziennego ATR-u, który kształtuje się na poziomie ok. 40 pkt. Wsparcia zaś znajdują się w okolicach poziomów 2355 i 2330 oraz ostatnich dołków, czyli: 2312-15.
Jeżeli kontrakty otworzą się poniżej 2355 pkt, to też należałoby poczekać na korektę, robiąc ponownie mierzenia jej zasięgu z uwzględnieniem obszaru między zniesieniami 23.6% i 38.2% domniemanej fali 3.
Plan B – wzrostowy.
Nie sądzę, aby było rozsądnie na tym etapie zdarzeń rynkowych, grać longi. Pierwszym takim – i tak dość ryzykownym – momentem, może byc wskazana w poprzednim fragmencie analizy głęboka korekta, ale i tak – raczej w drugiej swojej fazie, np. po uformowaniu „startowej” „piątki’ wzrostowej.