Wczorajszy nasz plan na dzisiejszą sesję kontraktów na WIG20 okazał się w miarę prosty w realizacji, a przy tym nad wyraz zyskowny. Ponad 30 pkt zarobionych na tej sesji to efekt Planu B – wzrostowego, który z jednej strony ocenialiśmy jako nieco mniej prawdopodobny niż spadkowy, a z drugiej na tyle poważnie go braliśmy pod uwagę, że był on opisany w detalach.

Jedyna różnica między tym, co wynikało z planu, a giełdową rzeczywistością, to o kilka punktów większy finalny zasięg wzrostów w naszym scenariuszu. Jednak fakt, iż rynek dotarł tam na sam koniec sesji i tak znakomicie ułatwiał decyzję o skasowaniu zysków, bo już czekać nie było na co. 🙂

Decydujący moment sesji, który zgodnie z naszymi zaleceniami, miał przynieść główny sygnał kupna, to wybicie z przedłużającej się od wczoraj konsolidacji, czyli skuteczne przełamanie strefy cenowej 2382-84. Metą dla kursu na dzisiaj – w naszych założeniach – miał być zasięg wybicia z -rgr na H1 (2426) i trójkata (2429). Ostatecznie rynek  ustanowił maksimum na 2421.

(Tu drobna uwaga. Przy trochę innym sposobie mierzenia – bardziej klasycznym – zasięgu wybicia z trójkąta, otrzymujemy poziom 2422 jako docelowy.)

Pytanie, co dalej?

Ostatnie ruchy cen na interwałacch H1 i H4 wydają się wpisywać w geometrię wzrostowego klina.

Ponadto – co ważne – trójkąt, o którego zasięgu wspominaliśmy, wydaje się być cześcią składową formacji chorągiewki (proporca) na H1 z zasięgiem 2452 pkt.

Na niższym interwale (M15) można zaś zbadać zasięg flagi (wynik – 2435).

Z kolei formację harmoniczną 121 – opartą o koncepcję Elliottowskiej korekty pędzącej – można dostrzec na interwałach D1 i H4. Jeśli jednak równość fal A i C, wypadająca na poziomie 2426-27, zostanie skutecznie złamana, to formacja może przerodzić się w korektę nieregularną.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na tak wysokich interwałach wzorcowa struktura fali C w korekcie, czy to pędzącej, czy nieregularnej, powinna być zachowana. Tak więc fala C powinna składać się z pięciu podfal. Cała struktura korekty ABC to z kolei, według wzorca, układ fal: 3-3-5.

Tymczasem, na tym etapie rozwoju fali C, widać tylko 3 fale, nie zaś 5.

Stąd płynie wniosek, że możemy raczej się spodziewać jeszcze kolejnych fal ruchu wzrostowego, a w konsekwencji złamania poziomu 2326-27. To zaś powodowałoby przerodzenie się korekty ABC w nieregularną. Skoro tak, to można z kolei spróbować znaleźć jakieś optymalne miejsce zakończenia tego typu korekty. W tym celu wykonamy kilka mierzeń Fibo.

Co z tych mierzeń wynika? Po pierwsze, że kurs dotarł do dość ważnej strefy oporu 2416-19, zbudowanej m.in. ze zniesień Fibo: 38.2% i 78.6%, wzmocnionej miejscem równości fal  A i C, o którym wcześniej była mowa (2426-7).

Tu należałoby więc spodziewać się zatrzymania i lokalnej korekty, a potem – być może – wypełnienia zasięgu choragiewki: 2452. Strefa 2455-65 mogłaby być niezłą kandydatką na sfinalizowanie korekty, choc trzeba pamiętać, że w tym miejscu zależność między falami C i A korekty nieregularnej wynosi 127.2% (poziom 2365), a nie klasycznie 161.8% (dopiero 2515).

Podsumowując dotchczasową analizę, wydaje się, że kurs finalnie dotrze przynajmniej w okolicę 2450 pkt, ale wcześniej trzeba się liczyć z korektą z miejsca, do którego dzisiaj dotarły kontrakty. Przynajmniej do poziomu 2406-09.

Biorąc pod uwagę, że jutro o 14.30 mamy ważne dane o rynku pracy z USA (pierwszy piątek miesiąca), może się zdarzyć, że rynek bedzie się konsolidował do danych w jakimś w miarę wąskim zakresie (ok. 2406-2427), a dopiero później podejmie próbę wybicia i dotarcia do okolic 2450.

Plan A – wzrostowy.

Zgodnie z przedstawionym przed chwilą zarysem scenariusza jutrzejszych giełdowych wydarzeń, można szukać longa albo po skutecznym przełamaniu strefy 2416-19 i 2426-27, albo w okolicach 2406-09 po utworzeniu się prowzrostowej formacji świecowej i/lub mini setupu o tym samym charakterze.

Jeśłi kurs wystartuje w górę z okolic 2406-09, a my razem z nim, to w przypadku dotarcia do pasma 2416 -27 na długo przed 14.30, warto rozważyć ścięcie ewentualnego drobnego zysku, i ponowne „polowanie” na longa później.

TP ustawiamy w okolicy 2450.

Jeśli kontrakty otworzą się wysoko, powyżej 2427, np. w obszarze cenowym między 2435 a 2450, to trzeba rozważyć, że wzrosty moga zacząć zmierzać w kierunku 2515 (w miejcu realizacji wspomnianej wyżej zależności: fala C = 1.618 x fala A), z zatrzymaniami w okolicy 2470 (dolne ograniczenie dawnego trójkąta prostokątnego na D1/ W1) oraz 2502 (zniesienie Fibo, 61.8%, całych spadków rozpoczętych 25.11.13).

Wejście w longa w takiej sytuacji należałoby rozważyć albo przy chwilowym zejściu kursu w kierunku 2421-27, po utworzeniu świecy potwierdzającej, albo – jeśli takie zejście nie będzie miało miejsca – w wyższym rejonie cenowym, po utworzeniu mini setupu prowzrostowego (np. małej flagi lub chorągiewki).

Plan B – spadkowy.

Plan ten na obecnym etapie rynkowych wydarzeń wydaje sie być obarczony sporym ryzykiem. Tak naprawdę poważnie o shortach możnaby pomyśleć albo po zejściu kursu poniżej 2394-96, albo po wyraźnym odwrocie z potencjalnego wierzchołka w szeroko zdefiniowanym rejonie 2450-65. Taki odwrót powinien być wsparty mocnym prospadkowym układem świecowym, przynajmniej na interwale M30/H1.

Dla graczy bardziej niecierpliwych i podejmujących większe ryzyko, możnaby zalecić monitorowanie rynku w czasie ewentualnej konsolidacji przed jutrzejszymi danymi i zagranie po silnej negatywnej swiecy na M15, na ruch z okolic 2420+ do 2406-09.