Kontrakty terminowe na WIG20 w piątek kontynuowały rozpoczętą we wtorek wąską konsolidację pod maksimami. Nadal Byki mają szansę ruszyć dalej w stronę 2700, choć dłuższe zatrzymanie i pewne wycofanie się kursu –  w razie nadmiernego przeciągnięcia się ruchu bocznego – może również być brane pod uwagę.

Z punktu widzenia klasycznej analizy techniczej można obecnie doszukiwać się próby wpisywania wspomnianej konsolidacji w schemat trójkąta symetrycznego. Jego ewentualne wybicie  w górę mogłoby doprowadzić do przekroczenia przez kurs poziomu 2630.

W tym miejscu warto przypomnieć, że w dość szerokiej strefie 2636-63 mamy do czynienia z oporem na interwale tygodniowym (W1). W dolnej warstwie tej strefy, dokładnie w rejonie cenowym 2637-40, wypada parę istotnych zależności falowych opisanych ważnymi współczynnikami Fibonacciego.

Kurs mógłby być „podciągniety” w ten rejon,  a nawet ciut wyżej, za pomocą wariantu formacji 121 zaznaczonej pomarańczowymi prostokątami (o tej samej wielkości, z których jednym jest ten położony najwyżej na pierwszym  z dzisiejszych wykresów). Zasięg tego układu wypada na poziomie 2643.

Inna sprawa, że sam fakt iż obecna kilkudniowa konsolidacja ma ponad 20-punktową szerokość wskazuje, że w razie wybicia jej na północ okolica cenowa 2640-50 może zostać spenetrowana przez kurs. Niedżwiedzie z kolei cały czas liczą na to, że dzięki wybiciu na południe udałoby się przynajmniej chwilowo cofnąć (co można by nb uznać też jako naturalny  w tej sytuacji ruch) do wybitych niedawno średnioterminowych szczytów na poziomie 2576.

Na koniec warto jeszcze dodać, że wspomniany z kolei na wstępie artykułu poziom 2700 mógłby być osiągnięty, „jeśli przyjąć przy tym, że doszłoby do wytworzenia się tzw. fali piątej wydłużonej”. Nieco szerzej pisaliśmy o tym  w poprzednim tekście. Chodziło o strukturę fal, którą można by zidentyfikować patrząc na poniższy wykres interwału H4.