Dylemat, wywodzący się z podejścia klasycznego w ramach analizy technicznej do obecnej sytuacji średnio- i długoterminowej na parze GBPUSD, o którym mowa w poprzednim wpisie, można nieco osłabić, stosując analizę – jak niektórzy ją określają – nowoczesną, czyli odwołującą się do geometrii Fibonacciego.
Najpierw nałóżmy na ostatnie ruchy cenowe, pokazane w kompresji tygodniowej, siatkę zniesień Fibo.
Funt brytyjski, mimo korzystnego sentymentu dla dolara amerykańskiego i korzystnych danych z gospodarki amerykańskiej, broni się skutecznie przed głębszą przeceną. Co dalej?
Klasyczna AT mówi nam, iz kurs GBPUSD po wybiciu dołem z tworzącego się przez wiele miesięcy trójkąta – który można też traktować z perspektywy interwału właśnie miesięcznego jako formację chorągiewki – wrócił ponownie w jego obszar. Powstała więc szansa na zinterpretowanie pierwotnego wybicia dołem z trójkata jako fałszywego wybicia i w związku z tym oczekiwanie na ruch na północ skutkujący ostatecznie opuszczeniem trójkąta przez kurs górą.