Kontrakty terminowe na WIG20 w początkowej fazie bieżącego tygodnia zachowały się dokładnie tak, jak sugerowaliśmy w poprzednim artykule z niedzieli: w ramach konsolidacji prostokątnej między rejonem 2150 a 2190-200 zeszły stopniowo w kierunku tej pierwszej bariery. Obecnie może dojść do próby wybicia ruchu bocznego na południe, co wiąże się nie tylko z aspektem technicznym sytuacji rynkowej, ale i z oczekiwanym przez wszystkich wyrokiem Trybunału Europejskiego w sprawie naszych banków.

Jeśli rynek wybije w dół wsparcie w okolicy 2150, to może zmierzać najpierw w kierunku 2100+. Tam znajduje się na poziomie 2107-08 zniesienie 61,8% całego wzrostu rozpoczętego w końcu sierpnia. Następnie zaś nasze kontrakty mogłyby zdążać w stronę dołków w rejonie wsparcia 2040-50.

W tym miejscu warto przypomnieć, że bariera popytowa w okolicy 2150 została w ostatnich miesiącach wzmocniona w dwójnasób. Po pierwsze, była ona skutecznie wykorzystana – jak trampolina – przez Byki w maju bieżącego roku. Po drugie zaś, później doszło do uformowania się dość istotnego oporu w okolicy 2150 na D1. Tak więc bieżące wsparcie można traktować jako powstałe na zasadzie zmiany biegunów.

Te aspekty techniczne odnoszą się do sytuacji na wykresie dziennym. Trzeba jednak dodać, że sytuacja intradayowa dostarcza dodatkowych argumentów na rzecz przypuszczenia o możliwej zaciekłej obronie tego wsparcia. Otóż, występuje tam równość  korekt oraz zniesienie 38,2% wzrostów formowanych w okresie od końca sierpnia.

Z kolei wspomniane wyżej wsparcie w rejonie 2040-50 jest elementem nieco szerszej zapory, rozpoczynającej się w zasadzie tuż nad poziomem 2000. Ma ona znacznie dłuższą historię, większe znaczenie i wywodzi się z interwału miesięcznego. Sprawdziło się ono znakomicie w latach 2011-15, jak również w ubiegłym roku.

Wracając do bieżącej sytuacji na intradayu, warto wspomnieć, iż mamy de facto do czynienia z dwiema konsolidacjami. Jedną – w formie prostokąta, która trwa od 20. września i drugą, większą w formie flagi pro wzrostowej (obejmującą nb swoim obszarem tę pierwszą), która z kolei funkcjonuje od 10. września. Zasięg tej flagi wypada na poziomie 2340+.

Ażeby można mówić o zanegowaniu tej formacji, Niedźwiedzie muszą doprowadzić do wybicia jej w przeciwnym do oczekiwanego kierunku, czyli na południe. To wymagałoby od nich zepchnięcia kursu poniżej 2140.

Tak się składa, że okolica 2140 jest ewentualnym celem Niedźwiedzi nie tylko z tego powodu, że znajduje się tam dolne ograniczenie wspomnianej flagi, ale również dlatego, iż jest tam zlokalizowany zasięg małej formacji głowy z ramionami, która utworzyła się w ostatnich dniach ( jej linia szyi, na poziomie ok. 2170, została wybita we wtorek). Trzeba jednak dopowiedzieć, że formacja ta powstała w obrębie prostokątnej konsolidacji. Tak więc, to decydujące znaczenie ma to, że dolny bok tego prostokąta umiejscowiony jest w rejonie 2150, a nie to, jaki zasięg ma mały RGR.

Podsumowując, wydaje się, że w związku z kształtowaniem się konsolidacji i przebywaniem kursu w ostatnich dniach w dolnym jej rejonie (tak się rzeczy mają zarówno w odniesieniu do prostokąta, jak i do flagi), możemy się spodziewać próby nacisku kursu od góry na strefę 2140-50. Dużo będzie zależało jednak od reakcji rynku na wyrok TSUE.

Bardziej prawdopodobne jest jak się wydaje wybicie kursu w dół w kierunku 2100+ i na dłuższą metę – 2040-50.  Nie można jednak zupełnie wykluczyć, iż rynek ponownie się odbije od 2140-50 w górę i będzie próbował kontynuować ruch boczny z ostatnich tygodni.

Nasi czytelnicy – współpracujący na bieżąco z autorem artykułu w ramach Mentoring & Trading Room-u i programu Mail & Play –  grali we wtorek na spadki z okolicy 2180-82 w kierunku 2170 i 2164-67. Dopuszczaliśmy również zejście kursu do okolicy 2048-51/25 + 56.

W dobrym momencie jednak ostrzegaliśmy, że może dojść do nieco większego odbicia w kierunku 2170. To miało miejsce w środku dnia, kiedy kurs zszedł najpierw do 2159-60. W zasadzie jedynym drobnym rozczarowaniem na tej sesji mógł być końcowy skalp na S z rejonu 2159-60 w kierunku 2148-51/52, albowiem minimum wtorkowe zostało zaliczone przez rynek na poziomie 2155.  Inwestuj codziennie na FW20 razem z autorem artykułu!

Kontrakty terminowe na WIG20 na początku bieżącego tygodnia skierowały się niżej, na południe, po czym odbiły się mocno od istotnego wsparcia w okolicy 2150. Jeśli teraz dojdzie do mocniejszego odbicia w dół od strefy 2190-200, to może nastąpić ponowny atak na rejon 2150, którego ewentualne powodzenie spowodowałoby ruch w kierunku 2100+ . Jeśli jednak Byki znajdą dość siły do pokonania 2190-200, to możemy ponownie zetrzeć się z ostatnimi maksimami w rejonie 2220.

Z jednej strony poniedziałkowe zejście kursu do poziomu ok. 2150 i wtorkowe zdecydowane odreagowanie wzrostowe były technicznie jak najbardziej naturalne, gdyż wsparcie w okolicy 2150 jest nie tylko wsparciem intradayowym, ale przede wszystkim barierą popytową na D1, wzmocnioną na różne sposoby, utworzoną na zasadzie zmiany biegunów (wcześniej był tam opór), jak również nawiązującą do wsparcia w tym miejscu, które sprawdziło się w maju.

Z drugiej strony jednak „rzucane były kłody pod nogi” naszym Bykom, bo oprócz słabych wyników makro w Niemczech (PMI i IFO), które też przecież też rzutują na obraz przyszłości naszej gospodarki, znów pogorszyła się sytuacja wokół naszych banków, po tym jak została wyznaczona na 3. października data rozprawy przed Trybunałe Europejskim w sprawie frankowiczów i po tym, jak doszło do wystawienia na sprzedaż mBanku przez Commerzbank. Do tego dołączyło wyraźne osłabienie złotego.

W poprzednim artykule pisaliśmy, że gdyby faktycznie doszło do odbicia na północ od strefy 2150-70, to można by przyjąć, że istotnym miejscem na wykresie jest okolica poziomu 2198-99 (według kwotowania nowej serii o symbolu Z), gdzie mieliśmy do czynienia z linią szyi wybitego w piątek RGR-u lub dolnym bokiem trójkąta zniżkującego (można było skłaniać się do jednego bądź drugiego opisu rynkowej sytuacji).

Często się bowiem tak dzieje, że rynek po zrealizowaniu układu głowy z ramionami wraca do linii szyi i w zależności, czy ją pokona czy nie, można mówić albo tylko o korekcie, albo o próbie powrotu do ruchu, który był dominujący przed utworzeniem owej formacji RGR. W tym wypadku pokonanie 2198-99 od dołu oznaczałoby szansę ponownego ruchu w kierunku 2220.

I faktycznie, rynek we wtorek dotarł w bezpośrednie pobliże wspomnianego miejsca, zatrzymał się i nieco cofnął. Tak więc dylemat powyżej nakreślony (czy to tylko korekta, czy powrót do wzrostów) pozostał na tapecie.

Byki jednak uzyskały przewagę, utworzyły ładny kanał wzrostowy, a z nieco szerszej perspektywy można mówić o próbie tworzenia formacji spodko-podobnej na M15. Jeśli teraz kontynuowana byłaby wąska konsolidacja pod  wtorkowymi maksimami, to przypominałoby to budowanie ucha od tego układu.

Jeśli Byki jednak nie wrócą na dobre do zwyżek, to presja na 2150, którą to okolicę cenową można traktować jako ostatnią  redutę popytu, będzie wzrastać i może prowadzić finalnie do ruchu w kierunku dołków na D1 (w rejonie 2040- 50 ). Zejście kursu do poziomu ok. 2150 i ewentualne jego zanegowanie może być najpierw przygrywką do ruchu w kierunku 2100+ (m.in. zniesienie 61,8% na poziomie 2107-08).

Nasi czytelnicy – współpracujący na bieżąco z autorem artykułu w ramach Mentoring & Trading Room-u i programu Mail & Play – we wtorek, w związku ze wspomnianymi na wstępie dzisiejszego tekstu obawami o możliwości odbiciowe Byków, musieli grać L na na raty i bardzo dbać o bezpieczeństwo, zmniejszając zajmowane pozycje lub wręcz zastanawiając się, czy ryzyko danego zagrania nie przewyższa korzyści z niego.

Tak było w przypadku pierwszej L-ki z okolicy 2170  do 2177-82 (skalp). Następne zagranie na L miało miejsce z okolicy 2182+ w kierunku to 2187+ 90-95. Rynek dosyć ładnie zrealizował te wszystkie cele. Niemniej jednak , trzeba podkreślić, że zagrania na raty – z obawami w tle – nie są najbardziej komfortowym sposobem tradingu. Prostsza była sesja poniedziałkowa, w każdym razie pozbawiona nadmiaru wątpliwości, na której próbowaliśmy grać S z okolicy 2170 do rejonu 2150.  Inwestuj codziennie na FW20 razem z autorem artykułu!

Kontrakty terminowe na WIG20 w pierwszych dniach bieżącego tygodnia kontynuowały konsolidację o lekko wzrostowym nachyleniu, zbliżając się przy tym do kluczowego poziomu 2220. Przekroczenie go może prowadzić do ruchu w kierunku 2260 i 2330-50, natomiast mocne odbicie od niego może doprowadzić nawet do powrotu do ostatnich dołków w rejonie 2040-50.

Na co liczą obecnie Byki? Na formację odwróconej głowy z ramionami na interwale H4 i D1, której zasięg wypada w okolicy 2260. W tym samym miejscu mamy także górną strefę kanału spadkowego na wykresie dziennym oraz zależność 161,8% między falami wzrostowymi na D1.

Z kolei Niedźwiedzie liczą na możliwość zatrzymania obecnego ruchu wzrostowego w okolicy 2220, gdyż tam występuje nie tylko równość dużych korekt na D1, ale także zniesienie 61,8% spadków rozpoczętych w lipcu. Ponadto można próbować zidentyfikować klin zwyżkujący, o którym wspominaliśmy w poprzednim artykule i który de facto został wybity w międzyczasie dołem.

Generalnie wydaje się, że pokonanie oporu w okolicach 2220 i utrzymywanie się przez kurs dłuższy czas w odległości większej niż kilkanaście punktów od tego miejsca może doprowadzić do powiększenia wzrostów w kierunku 2260, a potem pewnie nawet do 2330-50 (tam stopniowo zmierza mediana wielkiej flagi pro spadkowej na D1/W1). Jeśli zaś doszłoby do pokonania wsparcia intra w rejonie 2190-95, które broniło się zarówno w poniedziałek, jak i wtorek, to mogłoby być to pierwszym krokiem do pójścia kursu w stronę 2150.

Tak się bowiem składa, że w rejonie 2190-95 mamy do czynienia z dolnym ograniczeniem kanału lekko wzrostowego, w którym tak naprawdę kurs przebywa już od tygodnia.

Nasi czytelnicy – współpracujący na bieżąco z autorem artykułu w Mentoring & Trading Room-ie i w ramach programu Mail & Play – grali we wtorek shorta z okolicy 2209 do 2201-04 i 2190-95. Potem jeszcze realizowaliśmy skalpa na L znad poziomu 2195 w stronę 2201-04. Sesja byłaby spokojna i bardziej owocna, gdyby nie konieczność przerwania zagrania na S w początkowej fazie notowań, kiedy to mógł wielu zaskoczyć chwilowy wystrzał w górę kontraktów na DAX. Tak więc trzeba było – ażeby zminimalizować ryzyko – chwilowo przerwać zagranie shortowe i potem je reaktywować.   Inwestuj codziennie na FW20 razem z autorem artykułu!

Kontrakty terminowe na WIG20 na początku bieżącego tygodnia podeszły precyzyjnie pod dolne ograniczenie strefy oporu na wykresie dziennym: 2186-97, o której piszemy już od dłuższego czasu jako o możliwym celu aktualnego odbicia wzrostowego. Obecnie jednak – po tak dynamicznym ruchu na północ – trzeba również coraz bardziej brać pod uwagę powrót kursu do wnętrza wielkiej flagi na D1 i W1. To zaś mogłoby oznaczać podejście pod okolicę 2220 lub nawet 2260, a w wyjątkowo sprzyjających dla Byków okolicznościach – pod opór w rejonie 2350.

Wspomniane na wstępie bardzo precyzyjne przetestowanie strefy oporu 2186-97 i niemożność wejścia w jej obszar przez całą wtorkową sesję potwierdza jej znaczenie i jednocześnie w pewnym sensie podtrzymuje dylemat dotyczący tego, czy rynek ograniczy się do „cofki” do wielkiej flagi na D1 i W1, a potem wróci do spadków, czy też powiększy wzrosty.

Zapora 2186-97 składa się ze zniesień: 50% spadków zainicjowanych w lipcu i 38,2% spadków rozpoczętych w styczniu. W dodatku na poziomie 2196, czyli również w obrębie obszaru cenowego 2186-97, znajduje się zależność jeden do jednego między ostatnimi dwiema falami zwyżek na D1.

Przypominam, że w rejonie analizowanym rejonie cenowym 2186-97 występuje również dolne ograniczenie tej flagi, do której się cofają. Tak więc Bykom może być trudno się przebić przez tę barierę podażową, przynajmniej przez jakiś czas.

Ostatnie mocne zachowanie Byków sugeruje jednakże, iż popyt może nie ograniczyć się do cofnięcia w ten rejon, ale że dojdzie do próby wtargnięcia z powrotem do wielkiej flagi. Mogłoby to oznaczać w praktyce podejście pod 2260, a przynajmniej pod 2220, gdzie mamy równość dużych korekt na D1.

Wydaje się, że dopóki kurs przebywałby między ok. 2190 a 2220, można by ciągle przyjmować ewentualność powrotu do spadków. Ruch w stronę 2260 – gdzie z kolei występuje zasięg dużej formacji oRGR (nie jest ona modelowa, ale można ją zidentyfikować) oraz dokąd zmierza górne ograniczenie kanału spadkowego na D1 – sugerowałby według mnie możliwość podejścia kursu nawet zdecydowanie wyżej, pod rejon cenowy 2350. Tam znajduje się ważny opór i mediana wielkiej flagi na D1 i W1.

Nie można też wykluczyć, że rynek zanim ewentualnie ponownie zaatakuje strefę 2186-97, cofnie się chwilowo do 2148-51. Patrząc z perspektywy intradayowej, byłoby to cofnięcie do wsparcia, do zniesienia 38,2% ostatnich wzrostów intra oraz do równości odcinków porównywanych w ramach metodologii Over Balance. Z kolei w szerszej perspektywie (interwału H4/D1) mogłoby to być traktowane jako naturalne cofnięcie kursu do wybitej wcześniej w górę linii szyi formacji oRGR, o której mowa wyżej.

Poniedziałkowa sesja – w przeciwieństwie do „płaskiej” wtorkowej – przyniosła sporo satysfakcji naszym czytelnikom, współpracującym na bieżąco z autorem artykułu w Mentoring & Trading Room-ie oraz w ramach programu Mail & Play.

Najpierw graliśmy L z okolicy 2134+ w stronę 2139-43 i 2148-51. Kiedy Byki tam doszły i można było “odhaczyć” pierwsze zagranie jako udane, zdecydowaliśmy, że jeśli zaatakują na wzmożonym wolumenie węzeł Fibonacciego w rejonie cenowym 2152-55, który dodatkowo wzmacniał opór 2148-51, to będziemy mogli rozważyć kolejnego longa: tym razem w stronę 2164-67 i 2173-75+77-82. Pomysł się sprawdził, a  rynek ostatecznie dotarł do poziomu 2172, czyli na odległość 1 punktu do drugiego celu.  Inwestuj codziennie na FW20 razem z autorem artykułu!

Kontrakty terminowe na WIG20 w drugiej części minionego tygodnia najprawdopodobniej zakończyły korektę ruchu wzrostowego z przełomu sierpnia i września. Obecnie próbują powrócić do wzrostów. To mogłoby zaowocować ruchem nawet w okolice 2190, o ile wcześniej nie dojdzie do wybicia w dól rejonu poziomu 2100.

Wehikułem dalszych wzrostów mogłyby być formacje intradayowe: flagi o zasięgu ok. 2168 oraz odwróconej głowy z ramionami o zasięgu ok. 2173. Tę drugą formację można by nb też potraktować jako układ spodko-podobny. Mógłby on spowodować przyśpieszenie wzrostów w momencie, gdy ewentualnie dojdzie do wybijania oporu 2129-34. Warto przy tym zwrócić uwagę, że linia szyi oRGR-u wypada na górnej bandzie tego oporu.

Problemem dla Byków byłoby zaś cofnięcie kursu poniżej poziomu 2100, a jeszcze lepiej wybicie w dół wsparcia 2094-98. Oznaczałoby to bowiem zarówno wybicie na południe mediany wspomnianej flagi pro wzrostowej (ozn. kolor ciemnoniebieski), jak i zanegowanie minimów cenowych utworzonych w obrębie ramion formacji oRGR. A ściślej: ukształtowanego już lewego ramienia i wstępnie zbudowanego prawego ramienia.

Zwróćmy przy tym uwagę, że zejście kursu poniżej 2094-98 na zamknięciu notowań byłoby równoznaczne z pokonaniem przez podaż połowy wysokości dużego białego korpusu dziennego z poprzedniego piątku (ostatnia sesja sierpniowa). To mogłoby z kolei spowodować ruch spadkowy w okolice minimów tej świecy, czyli do ok. 2070. Stamtąd już blisko do dołków z rejonu 2040-50.

Gdyby zaś doszło teraz do wzrostów, to nie jest wykluczone, że Bykom będzie bardzo trudno pokonać rejon cenowy 2150-60, gdzie zostały zanotowane maksima bieżącego odbicia. Jest to bowiem miejsce, gdzie opór powstał na zasadzie zmiany biegunów (w maju było tam wsparcie na D1). Ponadto mamy tam do czynienia z równością ruchów wzrostowych (OB) na D1 , jak również ze zniesieniem 38,2% spadków zainicjowanych w końcu lipca.

Podejście kursu pod okolice 2190 (ściślej: pod węzeł podażowy Fibonacciego, mogący stanowić cel ruchu, wypadający w obszarze cenowym 2186-97) jest jednak brane pod uwagę również dlatego, że oznaczałoby to naturalne cofnięcie do wybitej wcześniej wielkiej flagi na D1 i W1, o zasięgu 1820+ lub 1860+, o której wielokrotnie pisaliśmy. Oprócz tego należy wspomnieć, że w tej okolicy cenowej dochodzi do ukształtowania się zależności 1:1 miedzy ruchami wzrostowymi na H1/H4.  Inwestuj codziennie na FW20 razem z autorem artykułu!

Kontrakty terminowe na WIG20 we wtorek dosyć mocno spadły. Odbicie na południe nastąpiło od nieprzypadkowego miejsca, o którym kilkakrotnie pisaliśmy: rejonu 2150-60. W maju tego roku mieliśmy tam do czynienia ze wsparciem na wykresie dziennym, a obecnie można mówić o oporze powstałym na zasadzie zmiany biegunów.

Kluczowe pytanie na obecnym etapie dotyczy tego, czy rynek zaczął ponownie zmierzać w kierunku 2040-50, czy też – po zejściu na przykład w okolice 2070+ – dojdzie do ponownego ruchu w górę, tym razem w kierunku 2190-200. Zwracam uwagę, że opór w rejonie 2150-60 jest obecnie dodatkowo wzmocniony zniesieniem 38,2% fali spadkowej rozpoczętej w lipcu (poziom 2152) oraz równością ruchów wzrostowych (OB) na D1.

Ponadto warto sobie uświadomić, że jeżeli doszłoby jednak do wybicia strefy 2150-60 w górę, to cel o którym mówimy powyżej (2190-2000) wiąże się z naturalną „cofką” do wielkiej flagi pro spadkowej na D1/W1 o zasięgu 1820+ lub 1860+. Flaga ta została wcześniej wybita w dół, ale rynek dosyć standardowo – to trzeba przyznać – broni się za pomocą próby tworzenia dużego podwójnego dna i cofnięcia właśnie do wybitej niedawno flagi.

Patrząc z kolei na intradayowy wymiar sytuacji bieżącej, można się spodziewać, że po silnym spadku korekcyjnym we wtorek mogłoby dojść do kontynuacji tego spadku w kierunku poziomu 2078-83. Tam bowiem znajduje się równość dużych korekt na M30/H 1 oraz zniesienie 61,8% wzrostów rozpoczętych w ubiegły czwartek.

Zanim jednak doszłoby ewentualnie do takiego ponownego spadku w stronę ok. 2080, mogłoby nastąpić podejście pod rejon 2116-22, a nawet 2129-34 w celu utworzenia trójfalowego łącznika między dwiema fazami korekcyjnego spadku na intradayu. Wydaje się przy tym, że dopiero pokonanie strefy 2078-83 w zdecydowany sposób przez podaż mogłoby spowodować powrót do strefy wsparcia i dołków w rejonie 2040-50.

Nasi czytelnicy, współpracujący na bieżąco z autorem artykułu w Mentoring & Trading Room-ie i w ramach programu Mail & Play, mogą zaliczyć obie sesje z początku tygodnia do udanych. Każde z tych notowań miało ciekawą specyfikę. Poniedziałkowa sesja była, można powiedzieć, sesją jednego zagrania i jednego długiego oczekiwania na jego realizację. Na taki jej przebieg miał pewnie wpływ nie tylko fakt, iż był to poniedziałek, ale również to, iż Amerykanie mieli wtedy przerwę.

Zagranie tego dnia na L, z dwoma celami: 2139-43 i 2148-51 i z wejściem w rejonie 2129-34, wymagało wyjątkowej cierpliwości oraz odporności na powracające dylematy co do precyzyji ustalenia ostatecznego zasięgu ruchu. Koniec sesji przyniósł jednak pełen sukces w tym względzie, bo maksimum wypadło na 2148.

Jeśli chodzi o wtorkową sesję, to główny problem polegał na trudności wejścia w shorta w okolicy 2239-43+. Łatwiej było wejść nieco niżej, w rejonie 2129-34. Nadal miało to sens, gdyż graliśmy z celami na kolejnych wsparciach: 2116-22 i 2103-07+09-10, a później jeszcze w kierunku 2094-98. Kontynuacja S była jednak trudniejsza, a zagranie nie było specjalnie owocne, tak jak niewątpliwie satysfakcjonująca mogła być jego pierwsza faza.  Inwestuj codziennie na FW20 razem z autorem artykułu!