Kontrakty terminowe na WIG20 w drugiej części minionego tygodnia kontynuowały konsolidację, modyfikując jej kształt, ale nadal utrzymując jej charakter (pro wzrostowy). Obecnie główny dylemat dotyczy tego, czy rynek potwierdzi ten charakter kierunkiem wybicia.

Czwartkowe zejście kursu w rejon wsparcia 1920-30+ braliśmy pod uwagę już wcześniej. Sugerowałem przy tym, że to mogłoby oznaczać w praktyce przekształcenie konsolidacji, która trwała około tygodnia i wcześniej kształtowała się w formie trójkąta, we flagę pro wzrostową (ozn. kolor ciemnoniebieski na wykresie interwału godzinowego).

W piątek koncepcja powrotu do wzrostu – a przynajmniej powrotu do zwyżek w ramach konsolidacji przekształconej we flagę – okazała się faktycznie możliwa. To odsunęło, choć nie zlikwidowało całkowicie, zagrożenie pogłębieniem korekty spadkowej przynajmniej w okolice 1850-60.

W ciągu piątkowej sesji doszło najpierw do mocnego odbicia w górę z miejsca, w którym można było przyjąć, iż mamy do czynienia z dolnym bokiem owej flagi pro wzrostowej na interwale H1 i H4. Później zaś rynek wycofał się mocniej w dół w miejscu, gdzie można było przyjąć, iż występuje górny bok flagi.

Warto dodać, iż zasięg tej flagi wypada w rejonie cenowym 2020, gdzie znajduje się również zniesienie 61,8%. Nieco niżej, w okolicy 2010, jest zlokalizowane duże OB na H1.

W drugiej części sesji piątkowej mieliśmy do czynienia z cofnięciem kursu do mediany flagi i z kontynuowaniem konsolidacji w obrębie flagi. Tak więc decyzja – co do ewentualnego jej wybicia w górę, bądź też ponownego ruchu na południe, w kierunku 1920-30+ – zapadnie w nowym tygodniu. Zwracam przy tym uwagę na to, iż byki zatrzymały się w piątek w okolicy strefy 1960-70+, która też pełni rolę bariery na interwale dziennym.

Ewentualna realizacja zasięgu flagi mogłaby finalnie zaowocować atakiem na strefę 2030-40, będącą ostatnią zaporą zabezpieczającą Niedźwiedzie przed powrotem do wzrostów w stronę ostatnich szczytów na D1. Ażeby dotrzeć do ok. 2020 (zasięg flagi) i 2030-40, kurs musiałby jednak najpierw sforsować strefę 1990-2000+.

Piątkowa sesja mogła być odebrana przez graczy współpracujących z autorem artykułu w ramach programu mentoringowego przede wszystkim jako okazja do zagrania na wzrosty. Zaczęło się od otwierania – w trakcie wybijania oporu 1944-45 – trade’u na L (o dość agresywnej formule) z celami: 1956-59 i 1963-65. Te cele zostały ładnie zaliczone przez rynek.

Potem jeszcze – w czasie drugiej części tego ruchu – uznaliśmy słusznie, że kurs może podchodzić wyżej, pod 1969-71. Przez chwilę wydawało się nawet, że 1977-81 jest w polu rażenia Byków. Z takiej oceny sytuacji jednak się wycofaliśmy.  Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu! 

Kontrakty terminowe na WIG20 w pierwszych dniach nowego tygodnia kontynuowały konsolidację, której umiejscowienie pod maksimami bieżącego odbicia wzrostowego daje Bykom nadzieję na kontynuację odreagowania. Popyt jednak w poniedziałek i wtorek nie popisał się specjalnym zaangażowaniem, co z kolei nie rokuje jego zwolennikom już tak dobrze.

W czasie wtorkowej sesji doszło do modyfikacji ostatniej kilkudniowej konsolidacji. Obecnie – z perspektywy interwału M15 – można mówić nie o trójkącie symetrycznym, a o prostokącie. Natomiast jeśli bierzemy pod uwagę interwał godzinowy, to można opisać bieżącą sytuację jako tworzenie trójkąta zwyżkującego na H1.

Ponadto można traktować ów prostokątna M15 jako flagę pro wzrostową intra.

Tak więc nadal warto brać pod uwagę wybicie górą i atak na opór na interwale dziennym 1990-2000 +. W razie sukcesu Byków w jego wybijaniu mogłoby dojść do ruchu w stronę 2030-40.

Patrząc przez pryzmat układów fal, można tu mówić o budowaniu korekty/ ”łącznika” po wcześniejszym ponad dwutygodniowym swingu spadkowym, budowanym w ramach nadrzędnej  korekty spadkowej, który to swing dotarł do wsparcia w rejonie 1860+-80+. Przypomnijmy, że tam znajduje się zniesienie 38,2% całego wzrostu rozpoczętego w końcówce października ubiegłego roku oraz strefa szczytów z lata ubiegłego roku.

Należałoby jeszcze wspomnieć, że rynek  – patrząc z perspektywy interwału H1/ H4 – pozostaje w kanale spadkowym. Można sobie wyobrazić taką sytuację, że jednak dojdzie do wybicia z bieżącej konsolidacji (o której mowa na wstępie) w dół, po czym rynek będzie stopniowo schodził w rejon 1850-60+, a nawet niżej. Cel zależeć może m.in. od tempa ewentualnych zniżek.

W tym ostatnim kontekście warto przypomnieć koncepcję, zgodnie z którą ewentualna następna większa fala spadkowa mogłaby zejść do 1850-60+, a nawet niżej, do ok. 1800 lub 1720-30. W pierwszym z tu wymienionych rejonów wsparcia znajduje się dodatkowo zniesienie 38,2% całego wzrostu zainicjowanego w końcówce października, w drugim – zniesienie 50%, a w trzecim – zniesienie 61,8%.

Cały czas dużo może zależeć od korelacji z Zachodem, aczkolwiek warto zauważyć, że od czasu do czasu ta korelacja szwankuje, jak chociażby w trakcie sesji wtorkowej.  Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu! 

Kontrakty terminowe na WIG20 w pierwszych dniach bieżącego tygodnia kontynuowały korektę spadkową, choć jej nie pogłębiały. O ile nie wybiją w górę strefy oporu 2030-40, to jednak mają na to pogłębienie szansę.

Wtorkowe cofnięcie kursu do rejonu cenowego 1970–80 – po uprzednim podejściu w górę pod strefę 2030-40 – można traktować jako odbicie się w dół od ważnego oporu na interwale dziennym (2030-40) i zejście niżej w celu budowania “łącznika” między spadkami korekcyjnymi z ubiegłego tygodnia a ewentualną kolejną falą tych spadków w najbliższych dniach.

Łącznik ów mógłby powstać między oporem 2030-40 a wsparciem w okolicy wtorkowych dołków. Mógłby przy tym przybrać kształt np. trójkąta, albo flagi pro spadkowej.

Późniejsze dalsze spadki korekcyjne – o ile faktycznie nastąpią – doszłyby zaś zapewne przynajmniej do 1920-30+ (czyli do równości dużych korekt na interwale dziennym), współtworząc przy tym tzw. korektę pędzącą na D1.

To jeden z wariantów sytuacji wykresowej w najbliższej przyszłości. Drugi wariant to wybicie w górę 2030-40. Wtedy można by myśleć o powrocie kursu w rejon maksimów na D1, czyli do strefy 2080+ -90+.

Bardziej prawdopodobnym w tym momencie wydaje się wariant kontynuacji korekty spadkowej, aczkolwiek z drugiej strony ostatnie próby powrotu do wzrostów na Zachodzie mogą sugerować, że Byki również u nas nie są bez szans przy ewentualnej próbie wybijania w górę 2030–40.

Wtorkowa sesja okazała się w miarę satysfakcjonująca dla graczy współpracujących z autorem artykułu w ramach programu mentoringowego, choć wymagała pewnej dozy cierpliwości i odwagi. Szukając optymalnego otwarcia pozycji na spadki, trzeba było bowiem wchodzić  po wybiciu przez kurs wsparcia 2027-31, na „cofce” do tej bariery. Tymczasem cofka ta owszem zdarzyła się, ale dopiero po tym, jak mocniej naciśnięta została przez podaż kolejna bariera popytowa intra: 2017- 20.

Celami dla tego pierwszego zagrania na S były wsparcia: właśnie 2017- 20 oraz 2009-10. W trakcie spadków i ładnej realizacji przez rynek tych dwóch celów doszliśmy jednak do wniosku, że trzeba również brać pod uwagę, iż rynek może „zaliczyć” dodatkowy „target” w okolicy 1995/96 +1987–93. Znajdowało się tam wsparcie intra oraz zniesienie Fibo 61,8% wtorkowego odbicia wzrostowego.

Ta konkluzja okazała się słuszna. Później jeszcze próbowaliśmy szukać zagrania na wydłużenie ruchu spadkowego do 1974+77-81, ale nie było już ono specjalnie owocne, bo kurs zszedł tylko do 1987, a samo wejście w trade też było trudno zoptymalizować.  Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu! 

Kontrakty terminowe na WIG20 w drugiej części minionego tygodnia zdecydowały wreszcie, że pogłębią korektę spadkową, a nie będą za wszelką cenę próbować wracać do wzrostów. To może przerodzić się w większy ruch, choć trzeba przy tym pamiętać, że w ramach korekty może dojść do nieco większego odbicia.

Wracając do początków bardziej zdecydowanego ruchu na południe, przypomnijmy, iż czwartkowe próby ataku byków na strefę oporu 2030-40 okazały dosyć niemrawe. Nie widać było specjalnie siły u byków. Niemniej jednak kurs pozostał w pobliżu tej strefy i nadal obiecywał możliwość wejścia do jej obszaru.

Można było jednak przy tym zakładać, że ewentualne wybijanie w dół strefy 1990-2000 otworzyłoby z kolei możliwość ruchu w kierunku 1920-30 lub nawet 1860–80. W tym pierwszym miejscu mamy do czynienia z równością dużych korekt na interwale dziennym, a w tym drugim miejscu ze zniesieniem 38,2% całej fali wzrostowej rozpoczętej w końcu października oraz ze strefą szczytów z lata ubiegłego roku.

I rzeczywiście, piątkowe wybicie wsparcia na interwale dziennym w rejonie 1990- 2000+ zaowocowało sporym ruchem na południe. Co prawda, spadki zatrzymały się w okolicy wsparcia intra 1973-82, wzmocnionego zniesieniem 50% ostatniej fali wzrostowej na H1 i luką z 28 grudnia, ale trzeba nadal brać pod uwagę kontynuację zniżek.

Zagrożeniem dla podaży byłoby mocne wybijanie w górę strefy 1990- 2000+, a przede wszystkim pokonanie 2030-40. Duże znaczenie może mieć rozwój sytuacji na Zachodzie, choć nie ulega przy tym wątpliwości, że u nas to Niedźwiedzie zaczęły mocniej wracać do gry.

Patrząc przez pryzmat intradayu, warto zauważyć, że w razie kontynuacji odbicia wzrostowego w poniedziałek, ciekawym miejscem może się okazać lokalna bariera podażowa 2009-10. W tej okolicy można  bowiem mówić o równości korekt intra i o oporze powstałym na zasadzie zmiany biegunów (wcześniej było tam wsparcie)

Piątkowa sesja okazała się interesująca dla graczy współpracujących z autorem artykułu w ramach programu mentoringowego. W drugiej jej części mieliśmy bowiem do czynienia z większym ruchem w porównaniu z tymi z poprzednich dni sesyjnych.

W związku z tym graliśmy S spod 2017-20 w stronę 2009-10 i niżej, w kierunku 1997+99-2004 oraz do celu dodatkowego w rejonie 1987-93. To zagranie – o ile udało się w miarę dobrze wejść na „cofce” – było skuteczne i szybkie. O wiele trudniej było się “załapać” na kolejny ruch spadkowy, bo był dosyć nagły i bez większych „cofek”.  Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!