Kontrakty terminowe na WIG20 w pierwszych dniach bieżącego tygodnia – w obliczu korekty na Zachodzie – cofnęły się spod oporu w rejonie 2080+ – 90+ do wsparcia 2030-40. To, czy nasz kontrakt cofnie się głębiej, czy też będzie próbował wracać na dobre do wzrostów, będzie zapewne nadal zależało w dużym stopniu od zachowania rynków bazowych.

Wtorkowe zejście kursu kontraktów do strefy wsparcia 2030-40 mogło zasiać pewne wątpliwości co do tego, czy jest możliwe ponowne podchodzenie pod opór na interwale dziennym w rejonie 2080+- 90+ w najbliższym czasie. Wskazane wyżej strefy wsparcia i oporu wywodzą się notabene z dołków, które tworzyły się na przełomie 2019 i 2020 roku.

We wtorek rynek odbił się w górę w punkcie, który był jak najbardziej do tego predestynowany. Odbicie w tym miejscu braliśmy pod uwagę w popołudniowym planie dla graczy uczestniczących w programie mentoringowym, prowadzonym przez autora artykułu.

Pisaliśmy: „Na 2027-8 mamy znaczące wzmocnienie wsparcia 2027-31. Znajduje się tam FE100, czyli równość ruchów (spadkowych) na H1 oraz zniesienie 61,8% ostatniego większego swingu wzrostowego na intradayu.

To w pewnym sensie wzmacnia też wsparcie na interwale dziennym: 2030-40. Jeśli Zachód nie przyśpieszy spadków, to nasi powinni próbować się stamtąd mocniej odbić.”

Tak faktycznie sprawy zaczęły się toczyć. Kurs nie wybił jednak w sposób ewidentny w końcówce wtorkowej sesji równości małych korekt na M15 (poziom 2042). Tak więc nadal można brać pod uwagę pogłębienie spadku, co oddaliłoby możliwość większego ruchu w górę i ewentualnego wybijania 2100 (a nawet podchodzenia pod ok. 2140, gdzie występuje równość fal wzrostowych na D1).

To, który ze scenariuszy zostanie zrealizowany ostatecznie, może w dużym stopniu zależeć od sytuacji na Zachodzie.  Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!