Kontrakty terminowe na WIG20 w pierwszych dniach nowego tygodnia najpierw zeszły – zgodnie z wiodącym założeniem z poprzedniego artykułu – w okolice 1920, a potem się stamtąd mocniej odbiły. Obecnie rynek może próbować wybić strefę oporu 1990-2000+ i zmierzać do 2030-40, ażeby tam zdecydować, czy będzie próbować powrócić na dobre do wzrostów, czy jednak finalnie dojdzie do pogłębienia korekty spadkowej.

W niedzielę pisaliśmy: „Obecnie można się spodziewać – w myśl tego konceptu – ostatniej fali (spadkowej) w ramach formacji klina zniżkującego na interwale godzinowym, która to fala może dotrzeć do rejonu 1921- 23. Tam znajduje się wsparcie intra oraz – przede wszystkim – równość dużych korekt na interwale dziennym. Stamtąd też mogłoby dojść do mocniejszego odbicia i próby powrotu do wzrostów.” Tak faktycznie sprawy się potoczyły.

Wtorkowe wybicie w górę strefy oporu 1960-70 i klina zniżkującego na H1 oznaczało przejęcie inicjatywy przez byki. Zdołały one dotrzeć do kolejnej strefy oporu w rejonie 1990-2000+.

Obecnie pojawia się spora szansa, że kurs kontraktów wybije również w górę ten opór i zmierzy się finalnie z zaporą podażową w okolicy 2030-40. Dopiero wybicie tej bariery w górę mogłoby zaowocować powrotem do wzrostów.

Przypominam, że wzrosty zostały zainicjowane w nieprzypadkowym miejscu: nad poziomem 1920, gdzie występuje równość dużych korekt na interwale dziennym. W sytuacji, kiedy szczególnie we wtorek doszło do znacznego zaktywizowania popytu nad tym poziomem, można mówić także o „odpaleniu” dużej formacji 121 na wspomnianym wyżej interwale.

Formacja ta ma notabene bardzo wysoko położony zasięg, w okolicach 2160. Ostatnie maksima zostały wyznaczone w rejonie oporu 2080+- 90+. Dodajmy, że na poziomie 2140 możemy mówić o równości dużych fal wzrostowych na interwale dziennym.

Jeśli jednak byki nie poradzą sobie ze strefą 1990-2000+ lub z 2030-40, to wróci temat ewentualnego pogłębienia korekty, która trwa już od ponad dwóch tygodni, w kierunku strefy 1860+- 80+. Tam znajduje się zniesienie 38,2% całego wzrostu rozpoczętego w końcówce października ubiegłego roku oraz strefa szczytów z lata ubiegłego roku.

Wtorkowa sesja mogła być odebrana pozytywnie przez graczy współpracujących z autorem artykułu w ramach programu mentoringowego, głównie ze względu na dwa zagrania. Obydwa były zagraniami na wzrosty, ale miały zupełnie różny charakter i miały miejsce o zupełnie różnych porach.

Pierwsze z nich – na samym początku sesji – to trade znad 1934-35 w stronę 1944-45 i 1955 +56-59. W tym wypadku sztuką była sztuka cierpliwości. Należało bowiem bardzo długo czekać na zaliczenie przez rynek drugiego celu, a w międzyczasie byki dawały dowody niekoniecznie zbyt dużej siły, mówiąc delikatnie.

Drugie zagranie z kolei miało miejsce w samej końcówce sesji (znad 1969-71 w stronę 1977-81 i 1987-93). Charakteryzowało się bardzo dużym tempem pokonywania przez byki kolejnych poziomów cenowych, szczególnie w drugiej fazie tego zagrania.  Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!