Kontrakty terminowe na WIG20 w piątek zanotowały cofnięcie w obliczu mocnych zwyżek na Zachodzie, co mogło być traktowane jako ostrzeżenie przed nadmiernym optymizmem Byków u nas w ostatnich dniach.

Popyt mógłby w zasadzie spróbować wykorzystać układ 121 na H 4, którego zasięg minimalny można szacować na 1900+, a maksymalny na ok. 1960, ale jeśli byki zostaną odepchnięte jeszcze mocniej na południe, to sytuacja może się skomplikować.

Patrząc na interwały H4 i H1, można też dostrzec kliny zwyżkujące, które próbują się wybijać w dół. To jest dodatkowe ostrzeżenie dla byków.

Gdyby doszło do wybicia na południe bronionego w piątek rejonu 1800+, to niewykluczone, że bylibyśmy świadkami zejścia kursu finalnie nawet do 1740-50+ lub niżej. To by jednak mogło umożliwić przekształcenie obecnej struktury odbicia rozpoczętego w rejonie 1650+ we flagę pro spadkową i zagroziło też – przynajmniej tymczasowo – niemożnością pokonania przez kurs oporu 1850-70 na D1 (wzmocnionego na poziomie 1865 przez zniesienie 38,2% fali spadkowej rozpoczętej w marcu).

A przypominam, że z szerszego z punktu widzenia można mówić o próbie tworzenia korekty dotyczącej nie tylko ruchu spadkowego rozpoczętego w marcu, ale również całej struktury pięciofalowej zainicjowanej w październiku ubiegłego roku. To zaś potencjalnie daje szansę na mocny ruch odbiciowy na dłuższą metę w kierunku 2000, a nawet 2100+.

Na razie jednak byki mają problem z podjęciem ponownego ruchu odbiciowego po tym jak najpierw doszło do dosyć dynamicznej zwyżki w trakcie odbicia od 1650+. Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!

Piątkowa sesja była dla graczy współpracujących w ramach programu mentoringowego z autorem artykułu w zasadzie sesją jednego zagrania, bo w drugiej części notowań mieliśmy do czynienia raczej z wąską konsolidacją.

W początkowej fazie sesji próbowaliśmy grać shorta spod 1831-34 w stronę 1822-25 i 1809-11+ 13-14. Cele zostały wypełnione. Problem z tym zagraniem wiązał się jednak z optymalnym wejściem w trade.

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)

Kontrakty terminowe na WIG20 w czasie piątkowej sesji nadal zapewne budowały “łącznik” między pierwszą falą wzrostową (odbiciową), zakończoną w rejonie lekko naruszonego oporu 1790-1820, a ewentualną drugą falą. Liczymy bowiem cały czas na jeszcze większe odreagowanie po wcześniejszym zejściu kursu do rejonu 1650+.

Tak się bowiem składa, że zejście w ten rejon mogło być zakończeniem dużej fali spadkowej rozpoczętej w marcu, a także wielkiej struktury pięciu fal zainicjowanej w październiku ubiegłego roku. Stąd można wyciągnąć wniosek, że rynek może być w stanie ukształtować większe odbicie.

Aktualnie “łącznik” intra tworzony między potencjalną drugą falą wzrostową a pierwszą kształtuje się w formie trójkąta symetrycznego, który mógłby być potraktowany jako chorągiewka pro wzrostowa. Układ ten może jednak ulec przekształceniom.

Jedna z opcji takiej modyfikacji to zejście notowań najpierw w stronę 1740, gdzie znajduje się połowa dużego białego korpusu dziennego z piątku, 13 maja, i potem odbicie na północ. Inna opcja to ruch w górę bez uprzedniego schodzenia tak nisko, ale poprzedzony np. rozciągnięciem jeszcze owej trójkątnej konsolidacji w czasie.

Potencjalny ruch odbiciowy/ wzrostowy na większą skalę (przy uwzględnieniu powyższych scenariuszy) może dotrzeć – jak się wydaje obecnie – przynajmniej do 1990-2000. Minimalny zaś do 1850-70.

Sytuacja najbardziej by się zaś skomplikowała z punktu widzenia Byków, gdyby rynek wybił 1740 w dół. Wtedy można by liczyć się ze schodzeniem kursu w stronę 1720 (tam jest istotne wsparcie intra 1719-26), a nawet 1700+ (podstawa dużego białego korpusu dziennego z piątku, 13 maja) i ewentualnie z tworzeniem flagi pro spadkowej na D1.

I właśnie wtedy, jak się wydaje, odbicie – w trakcie tworzenia owej flagi – nie przekroczyłoby 1850-70. Na razie jednak – z powodów wyłuszczonych na wstępie (możliwa korekta większej fali lub struktury fal spadkowych) – może być to scenariusz mniej prawdopodobny. Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)

Kontrakty terminowe na WIG20 w ostatnich dniach – począwszy od piątku – zdołały mocno odreagować wcześniejsze spadki. Na tyle mocno, że można przypuszczać, iż mamy do czynienia z próbą korekty całej fali spadkowej rozpoczętej jeszcze w marcu, a nawet –  pięciofalowej struktury kreślonej od października. W tym czasie pojawiły się informacje o możliwym uruchomieniu pieniędzy z Planu Odbudowy.

Jeśli ta hipoteza o charakterze (jej nadrzędności) korekty jest trafna, a wskazuje na to skala dotychczasowego odbicia oraz jego dynamika, można przyjąć, iż rynek nie zakończy owego odbicia na oporze na interwale dziennym 1790- 820, na którym zatrzymał się we wtorek. Wcześniej brałem poważnie pod uwagę koncepcję, zgodnie z którą rynek podejdzie co najwyżej pod 1850-70. Taki zakres odreagowania wynikał z przyjęcia założenia, iż mamy na razie do czynienia z korektą niższego rzędu.

Obecnie jednak uwzględniam najpierw podejście bądź pod górną bandę oporu 1790-820 (co miało miejsce we wtorek) lub nawet pod 1850–70, później cofnięcie i ewentualny ponowny ruch kursu na północ. Jednym z ciekawych celów takiego finalnego ruchu mogłoby być 1990-2000, gdzie znajduje się dodatkowo zniesienie 61,8% fali spadkowej rozpoczętej w marcu.

Notabene zniesienie 38,2% tej samej fali spadkowej występuje na poziomie 1865. Tak więc stanowi ono wzmocnienie oporu na D1 1850-70.

Jeśli rynek cofałby się mocniej już teraz – odbijając się w dół od górnej bandy oporu 1790- 1820 – rozważanym celem takiego cofnięcia mogłaby być strefa 1740- 50+. Tam bowiem znajduje się istotne wsparcie intra 1751-54 oraz połowa dużego białego korpusu dziennego z ostatniego piątku (okolica 1740).

Jeśli zaś rynek podszedłby najpierw pod 1850-70, a dopiero później się wycofywał, trzeba by zapewne brać pod uwagę – jako cel takiego cofnięcia – na przykład poziom ok. 1790, gdzie mamy dolną bandę bariery 1790–1820 i składający się na nią m.in. dołek 24 lutego (początek wojny).

Warto jeszcze dodać, że takie ewentualnie cofnięcie – po uprzednim zakończeniu pierwszej fali odbiciowej/wzrostowej – mogłoby przybrać typową strukturę trójfalową abc. Całe zaś potencjalne odbicie – składające się z dwóch fal wzrostowych i owego łącznika abc – też mogłoby mieć strukturę trójfalową.  Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!

Dzisiaj gracze współpracujący w ramach programu mentoringowego z autorem artykułu grali głównie na wzrosty.

Naszym pierwszym zagraniem był long brany w trakcie wybijania 1790- 93, z celami na 1799-801 i 1809-11, a przynajmniej 1805. Rynek faktycznie zrealizował obydwa cele i zatrzymał się na pewien czas w okolicach 1805-806.

Później zaś, w trakcie wybijania 1809-11 szukaliśmy jeszcze zagrania w kierunku 1822-25. Ten cel również został wypełniony przez rynek. Problemem w trakcie pierwszego zagrania mogło być jednak optymalne wejście, gdyż „cofka” po wybiciu 1790- 93 nie była zbyt głęboka i sięgnęła jedynie 1796.

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)

Kontrakty terminowe na WIG20 w piątek wykonały mocne odbicie. W tle pojawiły się informacje o możliwym uruchomieniu pieniędzy z Planu Odbudowy. Odbicie zostało doprowadzone prawie pod opór, będący wcześniej wsparciem, w postaci dołka z 24 lutego (początek wojny). To może przynieść zarówno wyraźne powiększenie tego odbicia, jak i próbę ograniczenia go do co najwyżej strefy 1850-70.

Ważne było też to, że na koniec sesji na fixingu nie udało się bykom obronić wspomnianego dołka z 24 lutego. Tym samym można mówić, że na interwale tygodniowym utworzyła się piąta fala w ramach struktury falowej, rozpoczętej w październiku ubiegłego roku. To zaś sugeruje, że na dłuższą metę czeka nas przynajmniej jeszcze jedna struktura 5-falowa o wymowie spadkowej.

Można przyjąć, że teraz albo mamy do czynienia z początkiem znaczącej korekty wzrostowej (sięgającej nawet 1990-2000, co wydaje się jednak przynajmniej na razie mało realne), dotyczącej owej wspomnianej wyżej większej struktury falowej, albo korekta ta dotyczy jedynie mniejszego ruchu spadkowego rozpoczętego w połowie kwietnia. W tej drugiej sytuacji rynek może jednak i tak próbować podchodzić nie tylko pod opór 1790-820 na D1, ale również pod 1850-70.

Ponadto, patrząc z perspektywy siatki zniesień Fibonacciego, ciekawym miejscem na większe odbicie jest poziom 1865-6, gdzie znajduje się zniesienie 38,2% całego spadku rozpoczętego w końcu marca. Zapewne odbicie w kierunku 1850-70 składałoby się z trzech fal i najpierw by doszło do cofnięcia spod 1784-1805. W okolicy 1805 znajduje się OB, a na 1784 zniesienie 23,6%. Na 1789 zaś – wskazywany wcześniej dołek z 24. lutego.

W przypadku szybkiej i wyraźnej ponownej poprawy sytuacji Niedźwiedzi (co może być aktualnie mniej prawdopodobne), gdyby przy tym doszło do wybicia w dól rejonu 1700 – bez uprzedniego wybijania 1784-1805 w górę –  można by się obawiać o ponowny atak Niedźwiedzi na ostatnie minima, albo o znaczne zbliżenie się do nich i tworzenie konsolidacji np. w formie flagi pro spadkowej. Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!

Można powiedzieć, że w czasie całej piątkowej sesji gracze współpracujący w ramach programu mentoringowego z autorem artykułu grali na wzrosty i kontynuację zwyżek.

Wchodzić w longa próbowaliśmy w trakcie wybijania oporu 1719-26 i węzła di Napolego (poziom 1728 –31). Celami były 1739- 43 i 1751- 54. Pierwszy cel został zaliczony szybko, drugi niezwykle wolno.

W trakcie ruchu braliśmy pod uwagę również podejście kursu pod 1763-66. Ostatecznie w drugiej części sesji również ten “target” został zaliczony przez rynek. W samej końcówce ryzyko gry na kontynuację zwyżek było już jednak większe. Ponadto po wybiciu 1763-66 nie było większych „cofek” ułatwiających wejście w trade kontynuacyjny.

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)

Kontrakty terminowe na WIG20 w czasie poniedziałkowej sesji wybiły wsparcie na interwale dziennym 1850-70 i dotarły do wsparcia 1790-1820+. Po przetestowaniu tego ostatniego doszło do nieco większego odbicia i próby podejścia kursu pod wybitą wcześniej na południe barierę.

Odbicie miało miejsce już w samej końcówce poniedziałkowej sesji. W środę wieczorem rynki będą reagować na istotne posiedzenie Fedu, co też może wpłynąć na nasze kontrakty.

Gdyby doszło do odreagowania wzrostowego, to warto zwrócić uwagę na to, że równość korekt na interwale godzinowym wypada aktualnie w okolicy 1870, czyli de facto tam, gdzie mamy do czynienia z górną bandą oporu na interwale dziennym 1850-70.

Jeśli zaś podaż na naszym rynku poradzi sobie w najbliższych dniach ze wspomnianą na wstępie barierą 1790-1820+, w obrębie której wystąpiły w dołki z 24 lutego (początek wojny), to możemy brać pod uwagę na dłuższą metę zejście kursu w kierunku 1745, gdzie z kolei występuje zasięg minimalny flagi pro spadkowej na D1. Taką flagę możemy na tym interwale zidentyfikować.

Nieco niżej, w rejonie 1710-20 mamy do czynienia ze wsparciem wzmocnionym zniesieniem 61,8% całego odbicia od dołka COVID-owego z marca 2020. Inwestuj codziennie online na FW20 razem z autorem artykułu!

Poniedziałkowa sesja mocno korespondowała z sugestiami z planu przed sesyjnego dla graczy współpracujących w ramach programu mentoringowego z autorem artykułu.

Główną ideą tego planu było to, że rynek powinien ruszyć w kierunku wsparcia intra 1831-34, gdyż tam znajduje się zasięg wybicia z wcześniejszej konsolidacji, tworzącej się przez kilka dni między barierami1873- 75 a 1920-23. Tak faktycznie się stało i to w miarę szybko.

Na dłuższą metę – już w samej końcówce sesji – został zrealizowany cel, o którym też wspominaliśmy w ramach analizy sesji, a mianowicie 1822-24. Było to wsparcie intra, które leżało na górnej bandzie szerokiej zapory popytowej na D1: 1790 -1820 +.

(Przypominam, że podawane w tym cyklu artykułów kwotowania i wykresy dotyczą instrumentu FPL20. Różnią się one od FW20 o 1 pkt, tzn. gdy mówimy w artykule np. o poziomie 2000, odnosimy się jednocześnie do poziomu 2001 na FW20.)